Hey here, ta hevgirtiyê mezintir va bi gorî goneti û olam û xebata xwe va ji bivêka hebûna Hostayê Huwîdedar ra û ji xwazî û xwastina wî ra guwahiyê dide. Lewra, yê ku tiştekî di hemî hevgirtiyan da di awayê parêstina hevwariyên huwîdedar da bi cî dike, Xwedayê wan hemî hevgirtiyan dibe. Divêk ew e, tek tiştekî mînanî ku bi hezaran zimana va ji wî ra guwahiyê dike.
Êdî, bi hinde hebukên cîhanê va belkî bi jimara rewş û hevgirtiyên hebukan va ji nuxta çêbûyiyan da jî, ji hebûna Xwedayê Bivêk Hebûn ra guwahî tên.
Êdî hey gêjo! Van guwahî û van dengên ku cîhanê tijî dikinan nebihîstin, çerre kerrî û bêhiştîbûyîn divê, da tu beje!
PENCERA SIH Û YEKA
لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ فٖٓى اَحْسَنِ تَقْوٖيمٍ ۞ وَ فِى الْاَرْضِ اٰيَاتٌ لِلْمُوقِنٖينَ ۞
وَ فٖٓى اَنْفُسِكُمْ اَفَلَا تُبْصِرُونَ
Ev Pencera, ya meriva ye; û xweganî ye. Di aliyê xweganiya wê da em vexistina vê pencerê, bal vexistinê nivîskiyên hezaran hozanêd rewşendilan va dispêrin. Sade bal çend hîmê ku me ji feyza Qur’anê da girtiye va em ê awir bidin. Wiha ku:
Mînanê ku di Gotina Yanzdehan da hatiye ravadayînê, meriv, werre nivîsekî fireh e ku, Xwedayê Bala, hemî navên xwe bi xweganiya meriv ra dibihîne. Emê firehiya wê, bal gotinên dinê va bispêrin, sade sê nuxta rava bidin.
Nuxta Yeka: Meriv bi sê aliyan va ji navên Xwedê ra ayînekî ye.
Rûyê yeka: Di şeva tarî çawan roniyê rava dide, werre jî meriv bi qelsî û ahistiya xwe va û bi belengazî û xwastekên xwe va û bi nîvcotî û kêmasiya xwe va karîn û zor û zengînî û banîna Xwedakî Karînkarê Mezinkar dizane û bi vî awayî va ji gelek pir rewşên Xwedê ra bi vê çehreyê va ayînedartiyê dike. Hetta di ahisteya wî ya bêbergeh da û di qelsiya wî ye bêbergeh da li hemberî dijminêd wê yê bêjimar da bi gerrana li nuxtekî sipartinê va can tim li Xwedayê Bivêk Hebûn dinêre. Hem ji rûyê ku di belengaziya wî ya bêdawî da di nav xwestekên wî yî bêdawî da li hemberî daxwazên bêdawî da ji gerrana li nuxtekî hewariyê ra neçar e, can tim ji wê nuxteyê da bal dergahê Xwedakî Zengînî Banînkar va dipale.
