Her tiştekî di hebûna xwe da di rewşên xwe da, di pêla mayîna xwe da, di nava çêbûyînêd bêjimar da, dibê, di nav rêyên gelek pir da digel ku zivirok bu, em dibînin ku, di nav wan aliyêd bêbergeh da bi gorî hebûnê va rêkî dizgûn dişopîne. Her rewşekî wî jî, di awakî arizî da ji ra tê dayînê, di pêla mayîna xwe da hemî rewş û tewşên diguherîneyî jî, wiha bi arizandinekî va tên dayînê. Divêk ew e, bi xwastina arizîkarekê va û bi hilandina hilankarekî va û bi çêkirina çêkdarekî huwîdedar va ye ku, di nav rêyên bêbergeh da di rêyekî huwîdedar da wî dajo û rewş û tewşên dizgûn, li wê dipoşîne. Paşê jî kitanêyî dertîne, ji gewdekî hevgirtî ra dike parçe. Çêbûyîn pirr dibe. Lewra di wî gewdeyî da di hezaran awayî da divê hebe. Tewş ev e ku, di nav wan tewşên bi çirîk da tewşekî ariziyî çirîkdar jê ra tê dayînê ku, çirîk û hayîdeyên hêja û di wî gewdî da olaman tên kirine. Paşê ew gewda jî, ji gewdekî dinê ra perçe tê gerandin. Çêbûn pirtir dibe. Lewra di awayên bi hezaran va dibe hebe. Êdî, di nav wan hezaran awayî da tek rewşekî tê dayînê. Bi wê tewşê va olamêd hêja tên dîtinê û bi vî awayî va her diçe pirtir birrak, bivêka hebûna huwîdedarekî rêvebir rava dide. Bi fermana fermandarekî zana va ajotina xwe dide zanîn.

   Di van hemî perçimandinêd ku gewde, di nav gewde da yek di nav yekî da perçe dibe û diçeyêyî da çawan eskerekî di desteya wî da di bêlûka wî da dî taxbûra wî da, di alaya wî da, di cihêka wî da, di ordiya wî da, ji wan tewşên di nav hev da ji her yekî wan ra arizî yek olamê wî û huwîdedarî yek goneyê wî û dizgûnî yek xebatê wî hene. Hem çawan ku, ji bîbika çavê te da kuçekekî, di çavê te da gonekê wî û olamekî wî heye. Di goneyê tewşa hemiyane ya serê te da jî, olam û xebatekî wî huwîdedar heye. Bi hindê hûrçikê va şaş bike, xweşî û tevgera gewdeyê hildişê. Ji  tamarên xûnê ra û ji rehên bihan û geranê ra ta di tewşa hemiyane ya gewdeyê da yek olamê wî yê arizî û yek tewşê wî yê Huwîdedar hene. Di nav çêbûyên bi hezaran va yî da bi huwîdeya hostakî Huwîdedar va ew tewşa ravandî hatiye dayînê.

   Werre jî, hebûkên di vê cîhanê da her yekî wan bi xweganiya xwe va û bi rewşên xwe va di nav pir rêyên çêbûnê da hebûnekî wî yî arizî û çehrekî wî yê huwîdedar û rewşên wî yê hayîdedar, çawan ji Xwedakî Bivêk Hebûn ra gowahiyê didin. Werre jî, çaxa ku dikevin tiştên hevgirtî, di her terkîbekî da bi zimanekî tewdinê va dîsa Hostayê xwe eşkera dike.