Bi wê gotinê va rava dide ku, rêzan û duzan pirr balane. Divêk ew e, duzana cîhanê, guwahîdarê birrakî yektiyê ye.

   Were, em werin bûyînê, axiftgeran gotine ku: “Cîhan veguheryan e. Her veguheryan, bûyîk e. Her bûyiyek, çêkdarê wî, dibê aferîdê wî heye. Wekî wusa ye, ev cîhana, afirîdekî wê yî zûdayî heye.”

   Em jî dibêjin: Erê, cîhan bûyîk e. Lewra em dibînin, her çaxê da belkî di her salê da, belkî di her pêlê da cîhanekî û kişwerekî diçe, yek tê. Divêk ew e, Karînkarekî Mezinkar heye ku, vê cîhanê ji hîçî da çêdike. Di her salê da, belkî di her pêlê da, belkî di her rojê da yekî diafirîne, ji hişdara ra rava dide û paşê, wê digire yekî dinê tîne. Yekî li peyî yekî da girêdide. Di awakî zincîrekî da bi şirîta demê da didarîne. Herhemin, evana, ahestegerên karîna Xwedakî Karînkarê ku mînanî vê cîhanê, di her biharê wekî yek cîhanê teze da li ber çavê me da ji hîçî da cîhanêd hatî û çûyiyan çêdike. Herhemin, Xwedayê ku di nav cîhanê da her çaxê cîhana diafirîne û digerîne. Herhemin vê cîhanê jî, ewî çêkiriye û vê cîhanê û rûyê zemînê ji wan mêvanêd gir ra mêvanxane çêkiriye.

   Were, em werine kolana “çêbûyînê.” Axeftgeran gotine ku: “Çêbûyîn du alî dûz e. Dibê, hebûn û nebûn her du jî dûz bin, arizîkarek û bijarkarek û çêkirdarekî divê. Lewra, tiştên çêbûyî, yek yekî çênake û zincîrekî dirêj nabe. Yan jî, di awayê çerixanî da ew wê û ew jî ew ê çêdike yê jî nabe. Wekî werre ye, Xwedakî Bivêk Hebûn heye ku, vana çêdike. Çerixan û zencîranî, bi donzdeh radara va, dibê, bi donzdeh rêdarê birrakî navdarê bi navên wekî “bankî” û “nerdibankî” yê va çerixanî pûçkirin e; û zencîranê nebûyîk rava dane. Zincîra pêwendan birrîne, hebûna Xwedayê bivêk hebûnê ciyandine.

   Em jî dibêjin ku: Ji awayê ku pêwendan bi radarên zincîrekî va di dawiya cîhanê da werin birrînêyê da, di her tiştî da ravadayîna mora ariziyê Xwedayê her tiştî, birraktir û hêsatir e. Bi rêjeya Qur’anê va hemî Penceran û hemî Gotinan li ser wî hîmî da çûne. Bi vê ya ra nuxte çêbûne, firehtîkî wî yî bêbergeh heye. Bi aliyên bêbergeh va, hebûna Xwedayê Bivêk Hebûnê rava didin. Sade li rêya birrîna zincîrekî ya axiftgeran û li wê şoşa -a rast- a fireh û mezin ra bendkirî nîne. Belkî, bi rêyêd nayên bergeh û jimarêyê va ji nasîna Xwedayê Bivêk Hebûn ra rê vedike. Wiha ku: