bi baweriyê va û li hemberê da hezkirina perestinê va li hemberê banîna wî da bi hurmetkirina bi şukrê va hemberkiriyan ra xanîkî bexşanê û xweşîkî timanî yê nede?

   BINGEHA SISÊYAN: Deriyê huwîde û dadê dibe, tirêjna navê Hekîm û Adil e.

   Tu car dibe ku, ^(Haşiye)  Xwedayê xwediyê mezinatiyê ku bi huwîde û dûzan, bi beranberî û teraziya ku ji hûrçikan da bal rojan va dikişînî yê va padîşahiya Xwedantiyê rava dide. Bawerkerên ku bal baskê payana Xwedantiyê va xwe davêje û ji wê huwîde û dadê ra bi bawerîn û paristînê va hevwar tevdegerana nenazikîne? Û merivên bêxûy ku ji wê huwîde û dadê ra bi gawirî û zordariyê va serkêşîkiriyana neazirîne? Tewş ev e ku, di vê cîhana bûrîk da hêjayê wê huwîde û wê dadiyê, ji hezarê yek, di meriva da nayê kirinê û şûnva tê dayînê. Pirê şaşkeran, bêgirtina aziriyê va û pirê rastçûyan jî bêbaxşdîtinê va ji vira dikoçin û diçin. Divêk ew e ku, bal dawergahekî mezin û xweşîkî bala va tên hiştinê.

   Erê, tê dîtinê ku, Xwedayê di vê cîhanê da kar dikeyî, bi huwîdekî bêdawî va kar dibîne. Ma tu ji wî ra radarê dixwazî? Di her tiştê da huwîde û karan dipayî. Ma tu nabînî ku, di meriv da di hemî leş û hestî û rihan da ta di kuncikên gewdê da di her yekê wî da di her parçekî wî da payandina huwîde û karan, ta hinkî leşên wî, çi hind meywên darekê hene. Bi wî awayî, bi wî leşî da huwîde û kar, bi dardakirina wî rava dide ku, bi destê huwîdekî bêdawî va kar tê kirinê. Hem di çêkirina her tiştê da di dawiya cêrgeyê da dûzan hebûn rava dide ku, bi huwîdekî bêdawî va kar tê kirinê.

   Erê programekî nazikî kulîlkekî rind, di toximekî wî yê hûrik da xistinê û pelga kirinêd darekî mezin û dîroka jîna wê û pêrista çekên wê, di dendikekî hûrik da bi qelema qederiya veşarkî va nivîsandin. Xebata qelema hîkmetekî bêdawî yî rava dide.