Divêk ew e: Her hebokekî bi zimanê van sedan cureyê rewşên ku hildideyî va ji sedan navêd xweşikî, Xwedayê bivêk hebûn ra guwahiyê didin. Van guwahiyana hildane, korandina van hemî cureyê rewşên hebûkan divê.

   PENCERA BÎST Û ŞEŞA ^(Haşiye)

   Zîbatî û rindiyên ku di rûyê hebûkên vê cîhanê da teze dibin û tên û diçin, rava didin ku curekî siyên tirîjnêd zîbatîkî timmanî ne. Erê, ji ayîsan û çûyîna peqokên li rûyê çem şûn da êd ji şundatiyan, wekî çûyiyan ayîsîna wan, rava dide ku, ewana ayînêd tirêjnê rojekî timmaniyê ne. Mînanî wan çirûskên zîbatiyên ku di çemê dema kêşan da li ser hebûkên gerrok da di ayîsanan jî, bal zîbatîkî timmanî va awir didin û cûrekî nîşanêd wî in.

   Hem evîna rasta di dilê cîhanêdayî, evînberekî neçûyî rava dide. Erê, bi ravadayîna ku tiştekî di bingeha darê da tuneyî, di awakî hîmîn da di mêwa wî da nabeyêyi va evîna Xwudakiya sitûra di cureyê merivayê mêwa bihêkdara dara cîhanêyî rava dide ku, di hemî cîhanê da lê di rengêd mayîn da evîn û hezkirin heye. Wekî werre ye, ev hezkirin û evîna bingehîna di dilê cîhanêdayî, dilberekî ezelî rava dide.

   Hem kişan û vekşan û kaşanêd ku di singê cîhanê da di pir çehran da dixuyênan, ji dilên hişyar ra rava didin ku, bi kişana bingehekî kaşokî ezelkî va dibin.

   Hem merivên xwedanê bişkefan rewşeniyê ên ku di gurûha behîkdar û ronaktirê afirînberan, bi yekbendiya xwe va bal dîtin û noşînê va xwe dispêrin, yekbendane agah didin ku, ji ayîsan û vexuyana zîbadarekî, mezinkar dibin xuyagah û bi noşînî va dibînin ku ew mezinkarê zîbadar, xwe dinasîne û dievîne ku, ew agahandina wan, dîsa ji hebûna Xwedakî bivêkhebûn û zîbadarekî mezinkar ra û ji nasandina xwe ya ji meriva ra birrakî guwahiyê dide.

   Hem qelema rindandin û sosandinê ya ku li rûyê cîhanê da û li ser hebûkan da dixebitiyeyî rindiya navên xwedanê wê qelemê eşkera rava dide.

   Êdî, zîbatiya li rûyê cîhanê û evîna di dilê wê da û vekişana di singê wê da û bişkivan û dîtîna di çavên wê da û rindî û sosanêd di tewşên wê da yî, pencerekî pir nazik û ronak vedikin.