Werre jî, hunerên tezeyî ku rûyê zemînê belkî cîhanê tije dikin, bi eşkereyî va kirinêd di dawiya cêrga balatiyê dayî rava didin û van kirinêd di çembera huwîde û duzana di dawiya cêrgê da bi eşekereyî va kirinekî hêjanav û bernavê rava didin. Lewra bê kirinkar nebûna kirinêd huwîdedar birakî va xuya ye û navêd hêjayî di cêrga dawîndayî rewşên di cêrga dawîna balatiyê da yin, wî kirînkarî rava didin. Lewra, li gorî xwendina tişanî da navê kirinkarê ji dergeh da tê çêkirinê. Werre jî, dergah û çêgahên nav û bernavan jî, rewş in û rewşên di cêrga dawîna balatiyê da bêguman va karên xweganiyên hêjayî di cêrga dîwandayî rava dikin; û ewan karên xweganiyê hêjayî ku em nikarin jê ra hilêka xweganiyê bibêjinê, bi bingeha baweriyê va kesekî di cêrga balatiya bi bergeh da yî rava dikin.

   Êdî hemî hunerên pîşyê û hemî çêkbirên di cîhanêdayî her yek, yek hunerê hêja ye. Ji  wê yekê da her yek ji kirînekî ra û kirin jî, ji nav ra û nav jî, ji rewşê ra û rewş jî, ji kar ra û kar jî, ji xweganî ra guwahiyê didin. Ji  bo wê yekê, bi jimara çêkberan va ji bivêka hebûna tek Hostakî Mezinkar ra guwahiyê didin û ji tektiya wî ra awir dikin. Çawa ku bi tewşa gumaniya xwe va di awakî sitûrî bi hindê zincîra çêkberan va nerdewanekî nasîna Xwedê ne û radarekî bingehiyê zincîrê bendê ku tu alîkî da guman nakeve navê.

   Niha hey bêçareyê korankerê gêj! Tu vê radara sitûra bi hindê zincîra cîhanê, bi çi va dikarî bişkênî? Û vê pencera bi qul û qefesa bêjimarî ku, bi jimara van çêkberan va tîrêja bingehê rava dike bi çi va dikarî bigirî? Û kîjan perda gêjayiyê bi ser da dikarî bikişînî?

   PENCERA NOZDEHA

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوَاتُ السَّبْعُ وَالْاَرْضُ وَمَنْ فٖيهِنَّ وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ

yê va Xwedayê Mezinkar, bi gewdeyên asîmana va were huwîde û divêkan da randiye ku, goya  ji bo ravadayîna mezintî û zîbatiya xwe ra asîmana bi axifteyên rojan û hîvan û bi stêrkan va sosandiye. Çawa ku bi hebokên li banê hewayê da jî û werre huwîde û divêk û daxwazan da randiye ku, goya  wî banê hewayê bi axifteyên tîrêj û birûsk û şîrqîn û çilkan va diaxivîne û balatiya huwîde û zîbatiya banîna xwe dide xwendinê. Çawan qafê zemînê bi axifteyên divêkdarî jiyandaran û gihayan va sosandiye balatiya pîşeyê xwe ji cîhanê ra rava dide; werre jî, giha û darên yek axifteyê wî qaqûtiyî bi axifteyên pelg û kulîlk û mêwan va diaxivîne.