deryakê bingehayê wekî Qurana mezinşan û ew mucîzeya mezin a bi çil rûyî va mucîza mînanê rojê ji ravadayina peyxembertiya wî ra bes e. Di nivîsokên mayîn da û bi arizî di Gotina Bîst û Pênca da ji rûyîn îcaza wî ya nêzîkî çilî da em axivîn e ji wê yekê da em li vira kurt dibrin.
Awira Sisêyan: Bira bal bîrê va neyê ku, çi hêjatiya vî merivê piçûçik heye ku, ev cîhana mezin ji bo jimartina kirinêd wî ra were dadanê, çemberekî dinê were vekirinê. Lewra ev merivê piçûçik, bi gorî firetiya afirîka wî da di nav van hebûkan da serhostakî ye û ravedarekî padîşahiya Xwedê ye û xuyagaha perestinekî fire ye, ji wê yekê da hêjatiya wî ya mezin heye. Hem bira bal bîrê va neyê ku di jînekê kurtik da çawan ji azareke timanî ra hêja dibe. Lewra kufir, vê cîhana di cêrge û di bihayê nivîsarên semedanî da ye, bal cêrga bêdivêk û bêdawîk va dixîne. Ji bo wê yekê ji hemî cîhanê ra piçûkandinkî ye, çawa ku hemî navêd pak ên Xwedê yê ku çirûsk û nimûçên wan di van hebûkan da dixuyê bi înkarê va randine. Hemî ravadarên Xwedê yê bêdawî yê ku heqîtî û rastiya wî rava didênê yê derewandine. Ji wê yekê da sûcekî bêdawîn e. Sûcê bêdawî jî, azara bêdawî divêk dike.
AWIRA ÇARAN: Çawa ku di çîrokê da bi “Donzde Rewşan”vate dît ku, bi tu alîkî va çêk nîne ku Padişahekî wusa ku, koçwarekî wî wusa yê wekî mêvanxana bûrîk hebe jî, koçwarekî wî yê dinê yê timanî yê binke û xuyagahê çagiriya wî û bingera padîşahiya wî ya mezin tune be. Werre jî, bi tu awakî va çêk nîne ku, çêkerê payîdarê vê cîhana pûç vêya çêbike. Cîhanekê payîdar çêk neke. Hem çêk nîne, Hostayê sermedî yê vê cîhana nîgar û bûrîk, vêya biafirîne jî, cîhaneke dinê ya binke û timanî çêk neke? Hem çêk nîne, ev cîhana wekî ravagah û bergaha rencanî û mînanê zeviyê, çêkdarê wê yê Hekîm û Qedîr û Rehîm, wêya çêk bike, xaniyê dinê yê xuyagahê hemî amancêd wî yê neafirîne? Di vê bingehê da bi donzde deriya va tê ketinê û bi Donzdeh Bingeha va wan deriyana vedibin. Em ji ya yekrû û kurtir da dest davêjnê.
BINGEHA YEKÊ : Deriyê Xwedantî û tiyê ye ku tîrêjna navê Xudan e.
Ma tu car dibe ku, karê xwedanetî yê û padîşahiya xwedatiyê, bi arizî cîhanekê wuhayê ji bo ravedayîna balatiyên xwe ra bi dawîkên pirr bilind û bi divêkên bala va çêk bike, ji bawerkirin ku li hemberê dawîk û divêkên wî da bi bawerîn û perestinê va hemberiyê dikinan ra qenciya wî tune be û ji merifên şaşkirî ku wan divêkan birandin û piçûkandinê va hemberiyê dikinan ra azariyê neke.
