AWIRA SISÊYA: Ji hevala xwe ya jînê ra di çembera rêwa da evînî dibe, li ser telîzana (dilovanî) wê ya nazik û xûyê wê yê xweşik û rewşa wê ya rindik da bi evîna zelal va hevala xwe ya jiyanî jî ji serkêşî û ji gunahên mayîn da parastin çirîka wî ya dawînkî xwedayê banînkarê bêberge wê hevala wî ya jîyanî di çehrekî çavreşan rindtir da û di awakî sostir da û di rengekî kêşatir da ji wî ra di xaniyê bextiyariyê da hevaleka jînê ya timmî ye û hevaleka timmanî ya hogera nazika ku bûyîkên berê yê li cîhanê da ji hev ra xoşane hilbidin û bîrhatinên berê ji hev ra bîrva bîne û bi awayê dildar û dilberekî va were dayînê, peyman kiriyê. Her hemin tişta ku peyman daye berrakî bide.
AWİRA ÇARA: Evîna rêwa ya ji dê û bav û zaroyan ra çirîka wê bi zarê Quranê va xwedayê banînterê banînkaran ciyêd wan cihê cihê jî bin, dîsa wî êla bextîyar bi awayê zelal va xoşiya hevwartiyê, di çehrê hevwartîyekî rindî hêjayî bihiştê da di xanîyê mayînî da bi hevdîtina timmanî va qencî dike û zaroyên di berîya panzdeh sala da dibe, di berîya bigêhêje bergeyê gihanîyê da mirine, di rengê zaroyên bihiştê yên bi
وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ
va tên navandinê bi awakî hêjayî bihiştê da di çehrekî pirr sosikî dilber da wana di bihiştê da jî dide hemêza bav û dayikên wan û bihêka zarokperweranî kêfxweş dike. Êdî wê keyf û noşê dide wan. Lewra, zarok ji rûyê ku neketinê salê zorandinê ewê bi awayê zarokî timmiyî dilberê şêrîn bimînin. Her tiştê xweşî di cîhanê da yî balatirê wî di bihiştê da heye. Sade kêfa zarokperweranîya pirr şêrîn dibe zarokhezkirin û pê lîstina wan ji rûyê ku bihişt ciyê zayînê nîne, di bihiştê da tune ye dihat guman kirine. Êdî di vî awayî da ew jî heye. Hem di awakî kêftir û şêrîntir da heye, êdî ji wan ê ku zarêd wan, di beriya gihiştinê da mirneiyan ra mizgîn.
AWİRA PÊNCAN: Di cîhanê da bi raza hezkirina ji bo Xwedê ve, ji dostên baş ra evînî çirîka wî ewê di bihiştê da di îskemîyên bihiştê yê ku
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِلٖينَ
yê va tê navandinê ku li hemberê hev da sazandîne da rûnînin. Di awakî xweş û şirîn û rind û noş da, di awayê ku bûyîkên cîhanê û bîrhatinê wî yê kevin ji hev ra hilbidin û bibilin û di awayê evîn û hevalînekî sadeyê bê cihêtî da bi dostên wan va bide tînîyê bi zarê Quranê va payidar e.
