Hişê te û çax herdû jî wekî şirîtên sînemayê ji te ra keyfa wê nêrînê dikudînin. Di gel ku divîkên wê biharê û rindiyên wî ji te ra teze dikin. Wê çaxê evîna te ahîndar û êşdar û borîk nabe, kêfdar û zelal dibe.

   Ji cîhanê ra evîna te, êdî ku bi navê Xwedê ye wê çaxê hebûkên bêterî cîhanê ji te ra dikevin ciyê yek hevalên hogirîn. Ji  bo ku te ji aliyê zeviya cîhana dinê da evînî ye, di her tiştê wî da sermayekî û meywekî ku ji cîhana dinê ra huwîde bideyê dikarî bigrî. Ne derdên wî, tirsê didin te, ne çûyîn û poçîna wî, tengiyê didin te. Tu di wê mêvanxaneyê da pirr bi hêsaniyê va pêlamayîna xwe diborînî. Ya na, tu wekî serseman bi evînî sed carê me ji te ra gotîye ku tu di nava evînekî teng û heçiqan û fetisan û bendeyî pûçiyê û bêçirîk da dixeniqî diçî.

   Êdî, hinek evînberên ku çaxa di awayê ravadayîna Qur’anê da bin, ji her yekê wan da di sedî da meger rindîkî wî, me rava da di rêya ku Qur’an rava dide danîn, ji sedî da bal jiyanekî wî va me awir da niha di xaniyê mayînê û di kişwerê dinê da çirîkên van evînbera yên ku Qur’ana Huwîdedar bi ayetên xwe yê eşkere va balê va awir dide tu bihîstin û zanîna wan dixwazî. Êdî emê çirîkên wan cûreyê evînêd rêwa yên di xaniyê dawîn da yî di Pêşîkekî û Neh Awiran va ji sedî da yek huwîdeyê yekê wan emê kurtane rava bidin.

***