Bi divêka cihê va dibêje: Zemîn û asîman bi mirina bawerkaran va digrîn. Lewra, mirovê bawerker ji bo ku olamê zemîn û asîmanê dizane bingeha wana bingehîn bawer dike û divêkên ku wana rava didiniyê, bi baweriyê va dizane û dibêje, “Çerrê rind hatine çêkirinê, çerrê baş olam dikin” dibêje û bihayê hêjatiya wan dide û ji wan ra rûmetê dike. Bi nave Xwedayê Bala va ji wan û ji navên ku wana jê ra ayîne bûneyê hez dike. Êdî ji bo vî razî ye ku, zemîn û asîman mînanî ku digrîn ji çûyîna mirovê bawerkar ra ahgîn dibin.
Pirseke hêja ye: Hûn dibêjin ku: “Evîn daxwaz nîne. Hem li ser daxwaziya aferînî da ez ji meywe û xwarinêd xweş hez dikim. Ji bav û dê û zarên xwe hez dikim. Ji hevala jîna xwe hez dikim. Ji dost û yarên xwe hez dikim. Ji pêxemberan û ji rewşendilan hez dikim. Ji jîn û ciwaniya xwe hez dikim. Ji biharê û tiştên rind û ji cîhanê hez dikim. Çawan ji vana hez nekim? Çawan ez dikarim van hemû hezkirinan bidim xweganî û rewş û navên Xwedê? Ev çê dibê?
Berpirs: Li çar notan guh bide.
NOTA YEK: Evîn çendan daxwazîk nîne. Lê bi daxwaziyê va rûyê evînê ji evînberekî da bal evînberekê dinê va dizivire. Nimûnane: Bi ravadayîna çirkîniya dilberkî va yan jî bi ravadayîna ku ji evînberekî dinêyî hîmane hêjayî evînê ra perde yan ayînebûyîna wî va, rûyê evînê ji evînbera bihûrik da bal evînberê bingehîn va tê zivirandinê.
NOTA DIDUYAN: Em nabêjin ji evînberên xwe yên ku te jimartî hez neke. Belkî em dibêjin bi jimarîka Xwedê va û bi navê hezkirina wî va ji wana hez bike. Nimûnane, ji xwarinêd xweş û ji meywên rind di aliyê qenciya Xwedê û bexşîna wî Xwedayê Banûkê Banîk da jê hezkirin, ji navê Banûk û Bexişkar hezkirine, hem şabaşeke veşarkî ye.
Ê ku rava dide, ev hezkirina sade bi jimarîka nefsê va nîne; û bi navê Xwedayê Banûk va yî, di çembera rewa da çavtêrane qezenckirinek e; û hoşkarane û şabaşkarane xwarine, hem bi jimarîka huwîde û banîna ku bav û dê, bi telizanê va leşandiye û te bi destê wan ê banînkar va perwerde kiriyeyî va ji wana ra rûmet û evîn, li evîna Xwedê dizivire.
Nîşana ku ew evîn û rûmet û telizanî ji bo Xwedê ye, ev e ku ewana gava pîr bûn û tu hoydeke wan ji te ra nema û te bal zor û tengiyê va avêtin, daha pirtir ji wan hezkirin û rûmetkirin û telizbûn e.
