Werrê jî mirovê bi serxweşiya gawiriyê û bi dînitiya şaşitiya derhatiyê ji daxwaziya wî ya kotî da yî va vê cîhana mêvanxana Hostayê Huwîdedar, leystika rasthatinê û xuristê guman dike û çêkbirên ku ayîsana navêd Xwedê taze dikinan ji rûyê ku bi borîna demê va olama wan reha dibe, borîna wana bal kişwerê windayî va hîç û hîçandinê dihoşe. Û ji rûyê ku dengê tesbîhan hewara çûyîn û cihêbûna timmaniyê dihoşe û ji rûyê ku rûpelên nivîsarên xwediyên van hebûkan, bê divêk û tevlihev dihoşe û ji rûyê ku derê gorî rêvekirê bal kişwerê banînê vayî, devê tariya hîçiyê dihoşe û pêla mirinê jî, digel ku gaziya gihaştina bal dostan va ye, çaxa cihêtiya ji hemû dostan dayî dihoşe. Ji wê yekê da hem xwe di azarekî jandariyê bêtir da dihêle, hem hebûkan, hem navêd Xwedê, hem nivîsarên wî, dikorîne û dipûçîne û dipiçûkîne. Ji wî rûyî da ji banîn û telizaniyê ra hêja nîne. Çawan ku ji zarekî zor ra wî hêja dike, di tu aliyekî da ji banînê ra hêja nîne, Êdî hey merivên şaşîtiyê û gewendetiyê bedbext! Li hemberî vê ketina bêtir da û li pêşberî vê bêhîvîtiya herişan da kîjan gihîjana we, kîjan pîşeyê we, kîjan balatiya we, kîjan bajartiya we, kîjan hilkişana we dikare li hember da were? Pilana bingehîn a ku rewanê mirov, pir bi xwestekiyê ra dixwaze, li kû derê da hûn dikarin bibînin? Hem kîjan xweristeyê we, kîjan peywendeyê we, kîjan nîvkarê we, kîjan bişikvanê we, kîjan şêniyê we, kîjan peresteyê we yê beyhûdeyî ku hûn pê dipesinin û pişta xwe pê va girêdidin û hunerên Xwedê û qenciyêd Homayî bal wan va dispêrin, we ji tarîtiya mirina li bal we hîçandina timmaniyê da riha dike. Ji  berga gorê da ji bergeha navberîkê da ji bergeha komgahiyê da ji pira dojeyê da fermandarane dikare we biborîne û ji bextiyariya timmanî ra xuyagah bigerîne? Tewş ev e ku, hûn ji bo ku derê gorê nikarin girêdin û bi awayê birrak va hûn rêwiyê vê rêyê ne.

   Rêwîkî weha, bal yekî werrê va pal dide ku, ev hemî çembera gir û van bergên fireh di bin fermana wî û di destê wî da ye. Hem jî, hey bedbext û merivên şaşîtiyê û gêjtiyê bi raza rêzika ku çirîka evîna netaw, azarkişandina bêbanîneyî va we hîlêka evîn û nasînê û leşên şabaş û peristiniyê di aferîka we dayî ku ji xweganî û rewş û navên Xwedê ra werin xebitandinê. We ji xwe û cîhanê ra di awakî nebaş da xebitand, ji wê yekê da hûn bi hêjatî va sezayê wê dikişînin. Lewra we evîna para Xwedê da xwe, hûn derdê bêjimarê xwe dikişînin. Lewra, hûn hêsatîkî bingehîn nadin wê evînbera xwe, hem hûn wê bi paldaniyê va bal evînberê bingehînê karînkarê serbest va nasipêrin, tim janê dikişînin.