Erê, ji bo ku vê êşa êşdar û vê azariya veşarikî bêtir nebihî, merivên şaşitiyê ji cûreyê peramuşandina bihîkî da bi serxweşiya gêjaniyê va borîkane nabihî. Lê gava bibihî -dibê, çaxa bal gorê va nêzîk dibe- bi carkê va dibihê. Lewra ji Xwedê ra bingehîn bende nebe, xwe ji xwe xwedî guman dibe. Tewş ew e ku, bi wê daxwaza xwe ya parîk û bi wê karîna xwe ya biçûk va di vê cîhana bagerîn da hebûna xwe nikare bigerîne. Ji mîkroba ziyankarî ji jîna wî ra da bigire bal lerza zemînê vayî, hezaran gurûhên dijminêd wî li hemberî jiyana xwe da di tewşa êrîşê da dibîne. Di nava lerza tirsanekî jandar da li derê gorê yê ku her demê jê ra bêtirî dixweyê dinêre. Hem dema ku di vê tewşê da ye, bi gorî mervaniyê va bi cûreyê merva û bi cîhanê va peyweste ye. Di wê tewşê da cîhan û merva di destê Xwedakî Huwîdedar û Zana û Karînkar û Banok û Bexişkar da nahoşe û wana bal rasthatin û xuristê va dispêre. Ji bo wê yekê ra tirsên cîhanê û tewşên merva, wî tim diêşînin. Bi êşa xwe va êşa merivên dinê jî dikişîne. Lerzana cîhanî û jana wê û zuhatî û bihatiya wê û pûçîn û çûyîna wê ji wî ra di rewşa derdekî êşdar û tarî da wî diazirîne.
Hem merivê di vê tewşê da ji banîn û telizaniyê ra hêja nîne. Lewra bi xwe ji xwe ra vê tewşa bêtir dide. Mînanî ku di Gotina Heştan da di kêşana tewşa du birayên ketine çalê da hatiye gotinê. Çawan merivekî di baxçeyekî baş da di mêvantîkî xweş da di nav dostên geş da bi kêf û leyîstikên pak û şirîn û namûsdar û xweş rêwayî va dilxweş nabe. Ji bo kêfeke nerewayî pîs û qirêj ra meyekî çirkîn û pîs vexwe û serxweş bibe û xwe di nav zivistanê da di ciyekî pîs da û hetta di nav cenawiran da bihoşe û bilerize û gazî bike û biqîre, çawan ji banînê ra ne hêja ye.
Lewra, hevalên xwe yên baş û namûskar cenawar dihoşe, li hemberî wan da nebaşiyê dike. Hem xwarinên xweş û derdanêd paqij dixwanê da kevirên qirêj û pîs dihoşe û dest bi şikestinê dike.
Hem nivîsîkên baş û nivîsarên divêkdarî di rûnişgahê dayî, nimûçên bê divêk û beredayî dihoşe, didirîne û li ber lingan diavêje û bi vî awayî da merivekî weha çawan ji banînê ra hêja nîne, belkî ji şimaqê ra hêja ye.
