Paşê, yê ku vê banîn û bexşînê di Xwedayê zengînê bêberge da bal vê xuyatiyê va dajoyê, her hemin karê vebanîn û vetelizaniyê ye ku navê Telîzkar û Banîndar dide xwendinê û rava dide. Yê ku vê divêka vebanîn û vetelizaniyê bal xuyaniyê va diajoyê, her hemin zîbatî û balatîkî xweganî ye ku xuyanî dixwaze. Navê Zîba û navên Evîndar û Banînkariyê di navê Zîba dayî dide xwendinê. Lewra zîbatî bi xwe va jê tê hezkirinê. Zîbayî û zîbatî bi xwe ji xwe hez dike. Hem rindî ye hem evînî ye. Balatî jî bi xwe dilber e, bê pêwend jê tê hezkirinê; hem evîndar e hem evînber e. Êdî ku zîbatîkê di cêrga balatiya bêdawî da û balatîkî di cêrga zîbatiya bêdawî da be, di cêrga dawîn da jê tê hezkirinê û ji hezkirin û evînê ra hêja ne. Her hemin di ayîna da û li gorî hilêka ayîna da bi dîtin û ravadayîna çirûsk û tîrêjnê xwe va vexuyanê dixwazin. Divêk ew e: Zîbatiya xweganî û balatiyên xweganeyî di xwegana Hostayê Mezinkar û Huwîdedarê Zîbadar û Karînkarê Baladar dayî, vebanîn û vetelizanê dixwazin û navê Banînkar û Telizdar bal vexuyanê va dajoyên.

   Vebanîn û vetelizanî jî bi rava dayîna banîn û qenciyê va navên Banînkar û Qencîkar bal xuyaniyê va dajon. Banîn û qencî jî, karên veevîn û venasînê dixwazin û navên Evîndar û Nasînberiyê bal vexuyaniyê va dajon. Di perdeke çêkberiyê da wana rava didin. Veevîn û venasîn jî divêka nazikî û bexşînê digerînin. Navê nazik û bexişkar di hinek perdên çêkberiyê da didin xwendinê û karên nazikî û bexşînê jî Kirinêd sosandinê û roniyandinê digerînin. Navên soskar û ronîkariyê bi zimanê rindî û ronatiyê va didin xwendinê û ewan karên sosandinê û rindandinê jî, divêkên pîşe û payînê dixwazin û navên Pîşekar û Qencîkar bi çehreyê rind ê wî çêkberî va didin xwendinê û ew pîşe û payîn jî zanîn û huwîdekî dixwazin û navê Zana û Huwîdedariyê bi leşên dûzandar û huwîdebarê wî çêkberî va didin xwendinê; û ew zanîn û huwîde jî, kirinêd dûzandin û rewşandin û çêkandinê dixwazin; û navê Rewişkar û Endazedar bi tewş û rewşa çêkberiyê va didin xwendinê û rava didin. Êdî Hostayê Mezinkar hemû çêkberên xwe di awakî werrê da çêkiriye ku pirrê wan bi arizî va kiriye jiyandar, pirr navên Xwedê didin xwendinê.

   Goya li her çêkberekî xwe cihê cihê yek di ser yekî da bîst kiras poşandiye, li bîst perdeyan pêçandiye; di her kirasekî da di her perdeyekê da cihê cihê navên xwe nivîsiye. Nimûnane: Mînanî ku di nimûnê da hatiye ravadayînê, tek guleke rind ji keriyê didiya yê mirovan tek zîbadarekî, sade di aferîka wan a xuyakî da pir rûpel hene. Çêkberên dinê yên mezin û hemîşkî, li wan du nimûnê piçûk bipîve.