Hem çawan ku xaniyekî bê hosta nabe. Bi arizî va xaniyekî wusan ku bi pîşeyên têşîk û bi nimûçên sosret û bi sosikên hosret va hatiye sosandinî, ta di her kevirekî wî da bi hindê serayekê pîşe hatiye xistinê yê. Bêhostabûyîna wî tu hişkê hilnade. Pîşekarekî pirr hunervan dixwaze, bi arizî va di nav wê serayê da mînanî perdeyên sînemayê di her seetê da xaniyêd bingehên tên çêkirinê, bi pirr dûzanê va mînanê ku potan diguherîne yê, wana diguherîne. Ta di nav her perdekê bingehên da gelek xaniyêd piçûk piçûk tên çêkirinê. Werre jî, ev cîhana hostakî bêdawî huwîdedar û zana û karînkar dixwaze. Lewra ev cîhana çagirîn, serayekî wusan e ku, hîv û roj çirayêd wê ne û stêrkan mûmêd wê ne. Çax bendek û şirîtekî ye ku, ew Hostayê Mezinkar, her salê cîhanekê dinê bi wê da dike, rava dide. Di nav wê cîhana ku peyda dike yê da di sêsed û şêst awayî da rewşên wan êdizgûn teze dike, bi pirr dizgûnê û huwîdeyê va diguherîne. Rûyê zemînê, xwanekî xwarinê çêkiriye ku, di çaxa her biharê da bi sêsed hezar cûreyê çêkberên xwe va disosîne, bi cûreyê qenciyêd xwe yê nayê ber û jimarê yê va tijî dike. Di awakî wusan da ku, di rewşa ku di nav pirr tevliheviyê da û di hev têkil bûne yê da di cêrga dawîn da bi paqij û cihêtiyê va ji hevdu tên cihkirinê. Aliyên mayîn, li vêya endaze bike. Çawan ji Hostayê serayekê wuha da tê çavgirtinê?

   Hem çawa ku di nav roya bêewr da tirîjna rojê di rûyê deryavê da li ser hemî peqokan da û di reşiyê da di hemî tiştên pertew da û di hemî perçên berfê da tirîjna wê dixuyê û berevajîka wê tê dîtinê. Di wê tewşê da înkarkirina rojê, gevezetiya dîntiyekî çi sosret e. Lewra wî çaxî bi inkarkirin û qebûlnekirina tek rojekê va bi jimara çilkan û bi hindê peqokan û bi jimara parçan da rojikên bingehîn û kokînî qebûlkirin divê. Di tewşa ku di her hûrîkê da meger hûrkekî bi cî deye. Bingehîka rojekê mezin, di navê da qebûl divê, mînanî wê wusan bi xwe jî, vê cîhana dizgûna ku di nav vê cêrge were yê da. Her demê bi huwîde va vediguhere û di nav dizgûnê yê da her gavê dibe yê dîtin û çêkdarê mezinkariyê. Bi rewşên balatiya wî va nerastandin, ji wî berbadtir dîntiya şaşitîkî ye, gevezetiya dîwanetîkî ye. Lewra di her tiştê da ta di her hûrçikê da xudatîkî bêberge qebûlkirin divê. Lewra bi awayê nimûneyê va her hûrçîkekî hewayê, bi her çikekê va dikeve, her meywekê û her pêlekê û tê da dikare bixebite. Êdî ev hûrçeka, eger fermanber nebe, divê ku, awayê çêkirin û rewş û tewşê hemî çêkberên ku dikare bikevê û tê da bixebitê yê bizane.