Êdî mirovekî biçûçik, bi pîşeyekî xwe yê bê çêkirinê yê sade rewşane va bi xweş xebata fonografekî va weha kêfxweş bibe, gelo hostakî mezinkarê ku cîhana mezin mînanî muzîqekê û fonografekê çêkiriye û çawa ku zemîn û hemû jiyandarên di zemînê dayî û bi azirî va di nav jiyandaran da serê mirovan di awayê fonografeke homanî û muzîkeke yezdanî da çêkiriye ku huwîdeyê mirovan li hemberî wê pîşeyê da ji mestiya xwe da tiliya xwe digeze.

   Êdî divêkên pak û karên paqijî yê ku em nikarin bi serfirazî û kêfxweşî û dilxweşiyê va nav bidin; û êd ku ji ravadayîna wan hemû çêkberayê ku çirîkên daxwazên ji wan hemûyayî, di cêrga dawîn da û di rewşeke pirr baş da rava didin û ji olama wana li hemberî fermanêd çêkirinê yê ku bi peristanêd arizî û pakandinêd arizîk û şabaşên xuyandiyê va tên navdayînê û ji peydabûna daxwazên homanî yên xwesteyî ji wana da yî peyda dibin; werre bala û pak in ku hemû hişên mirovan bibin yek û bibin hişekî, dîsa bal bingeha wan va nagêhijin û wana çember nakin.

   Hem nimûnane, dawerekî dadperwerê ku ji dayina heqiyê hez dike û jê da kêf digireyê, ji dayîna heqê sitemberan da û ji şabaşandina sitemberan da û bi sezadayîna sitemkaran va ji girtina heyfa sitemberan da çawa kêfxweş dibe û kêfekê digre.

   Êdî, Huwîdedarî Bêberge û Dadkarê bi Rastî û Zordarê Mezin ji dayina heqqiya, ne sade di cin û mirovan da belkî di hemû hebûkan da dibê, ji dayîna heqqê hebûnê û heqqê jiyanê yê ji her tiştî ra û ji parêztina hebûn û jiyana wî ya ji êrîşkaran da û ji istandina hebûkên bêtiriyê ji êrîşan da bi arizî va di komangahê da û di xaniyê dawîn da ji dawerandina cin û mirovan pêva da divêkên pakî û hatiyê ji vexuyana mezina dadî û huwîdeya li hemberî hemû jiyandaran dayî tu dikarî bipîvî. Êdî mînanî van sê nimûna, di her navekî Xwedê yê hezar û yek navî da gelek pir cêrgên rindî û zîbatî û başî û balatiyê hene. Çawa ku gelek pir payîn evîn û sefirazî û bilindî û mezinatiyê hene. Êdî ji viya da ye ku hozanêd rewşendila yê xuyagahê navê  Evîndar gotine: “Maya hemû heyîkan evîn e. Gerrana hemû hebûkan bi evînê va ye û qanûnêd kişan û vekişan û berkişanê ji evînê da ne,” gotine. Ji wanan yekî gotiye:

   “Çerx mest e, perî mest e, stêrik mest e, asîman mest e, mest e, hîv mest e, zemîn mest e, ancûr mest e, gîha mest e, dar mest e, mirov mest e, seraser jiyandar mest e, hemû hûrçikên hebûkan bi hev ra mest in, di mestiyê da ne.”