Bersiv: Ji vê pirsînê ra bi ravakirina razekî yekitî û tekitiyê û pirr kûr û zirav, pirr bala û fireh bersiv tê dayînê. Hoşîka mirovan jî, meger bi dûrbîna nimûnekî va û bi payîna mînakî va li wê razê dikare binêre. Di xweganî û rewşên wî da mînan û mînakiyê wî tune ye. Lê bi nimûne û nimûnandinê va bi awakî va li karên wî tê nêrînê. Êdî, emê jî bi nimûnêd mayekî ve, bal wê razê va awir bidin.

Nimûna yekê wiha ye: Mînanî ku di Gotina Şanzdehan da hatiye ravadayînê, tek kesekî qeratûk bi navberiya cihêkî ayîna va hemîşekiyê peyda dike. Dema ku parçekî bingehîn e, dikeve cihê hemîşekekê xwediyê pirr karan. Erê çawa ji tiştên gewdekî ra mayeyên wekî cam û avê dibin ayîne, tek tiştekî gewdekî di wan ayînan da hemîşkekî qezenc dike, werê jî, ji tiştên ronîk ra û ji rewanîkan ra jî, hewa û esîr û hinek hebûkên kişwera nimûneyê, di ciyê ayîna da û di lezana birûsk û xeyalê da dikevin çehra yek navberîka geran û rewaniyê ku, wan ronîkan û wan rewanîkan bi lezana xeyalê va di wan ayînêd paqij da û di wan xaniyêd nazik da digerin. Di gavekî da dikevin hezaran ciyan û di her ayînê da ji bo ronak û vajîkên wan weke wanan bi xwe ne û xudanê arzîka wan in. Bi berevajiya gewdekiyan va li her cihî da mînanî ku bi xwe amade ne, daweriyê dikin. Vajîk û nimûnêd gewdekiyên qalind, çawa ku wekî wan gewdekiyan bi xwe ne, xudanê arizîkên wan jî ne, mirî tên jimarî.

Nimûnane: Roj, di tewşa ku parçekî qeratûk e, bi navberiya tiştên pertew va dikeve cihê hemîşekekî. Ji  hemî tiştên pertewkarê li rûyê zemînê da yî ra ta ji her çilkeke avê ra û ji hûrçikên camê ra yek vajîkê xwe û yek rojê nimûnekiyê, li gorî hilîka wan da dide. Germ û tava rojê û heft rengên di tava wî da yî û cûrekî nimûna xweganiya wî, di her gewdekî pertewîn da hene. Heger zanîn û bihîna rojê hebûya, her ayînekî, dibû mînanî cûrekî xanî û text û îskemiya wî dibû, bi her tiştî ra bi xwe bi xwe peywen dibû. Bi her bihîkdarî ra bi navberiya ayînan va ta bi bîbika çavê wî va mînanî yek axiftoka, dikariya biaxiviya, tiştekî ji tiştekî ra randar nedibû. Axiftekî ji axiftinkî ra çeper nedikişand, di gel hebûna li her ciyê dayî va li tu ciyekî nedibû.

Gelo roja ku ji hezar û yek navê xwedakî da, sade wekî ayînekê mayekî û biçûk û hişkiyê navê wî yê (ronak) tenê ye, weha bi qeratûyîka xwe va di ciyên hemîşîkî da, ji karên hemîşkî ra bibe xuyagah. Ma ew Xwedayê mezinkar bi tekitiya xwe va karên bêdawî di gavekî da nikare bike?