Paşê ew dozvana ji bo ku li zemînê da cî nedît, diçe rojê. Di dilê xweda dibêje ku: “Eva tiştekî pirr gir e. Belkî ez tê da kunekî dibînim, rêkî vedikim zemînê jî bindest dikim.” Ji  rojê ra bi navê nîvanî û şirkê va bi zimanê pelsefa ku ahûrbûyî va mînanê gotina mecûsiyan dibêje ku: “Tu padîşahek î. Tu bi xwe ji xwe ra xwedan î. Mînanê ku tu dixwazî tevdigerî.” Herçike roj, bi navê rastiyê va û bi zimanê bingehî va û bi zaravê huwîdeyê va ji wî ra dibêje: “Na, dûr be, sed hezar carê dûr! Ez fermanberekî bindest im. Di mîvanxana serwerê xwe da mûmdarek im. Ez ji mêşekî ra belkî ji baskê mêşekî ra jî nabim xudanê bingehîn. Lewra, di gewdê mêşê da were gewherên veşarkî û pîşeyên antîke yê wekî çav û guh hene ku di dikana min da tune ne. Ji  çembera karîna min der in,” dibêje, wî dozvanî sernixûn dike.

  Paşê ew dozvana dizivire bi zimanê pelsefa fîr’ewnîk va dibêje: “Êdî ku tu xwedî û xwedanê xwe nîn î û olamkarekî tu bi navê peywendan va ê min î” dibêje. Wê çaxê roj bi navê rastî û durustiyê va û bi zimanê perestinê va dibêje ku: “Ez ê yekî werre me ku hemî stêrkên balayî hevalêd min çêkiriye û bi balatiya huwîdeyê va di asîmanêd wan bi cî kiriye û bi balatiya çagerînê va dizivirîne û bi balatiya sosanî va disosikîne.”

   Paşê ew dozvana ji dile xwe da dibêje ku: “Stêrk pirr komanî ne, hem belav û tevlihev dixuyin, belkî ez di nava wan da, bi navê spartîkên xwe va tiştekî qezenç dikim” dibêje. Dikeve nava wan. Ji wan ra bi navê peywendan va û bi jimarîka nîvkarên xwe va û bi zimanê pelsefa xeşimkar va wekî gotina Sabiiyên stêrkperes dibêje ku: Hûn ji rûyê ku gelek pirr belavîk in, di bin fermanîka dawerên cûre cûre da nin. Wê çaxê bi navê stêrkan va stêrkekî dibêje ku: “Tu çerre sersem û bêhiş û gewende û bêçav î ku, tu mora yekîtiyê û tura tekitiyê ya li rûyê me da yî nabînî û nizanî û rêzanêd me yê balayî û qanûnêd peristina me nizanî. Me bêdûzan guman dikî. Em pîşe û olamkarê Xwedakî were ne ku yekî tek e, asîmanêd ku em lê digerinê, dara me ya cîhanê gerîngaha me ya deşta bala ya bêdawî ye, di çenga tevdana xwe da digire. Em mînanê çirayên alatirîkê şênayiyê, ravadar in. Ronîkî ku xwedatiya wî ya balayî rava didin û radarên ronîdarî ku padîşahiya xwedatiya wî eşkre dikin. Her gerûhekî me di çembera padîşahiya wî da, di xaniyên jorîn û jêrîn da, di yên cîhanê û navberîk û dawînîk da olamkarên ronak in. Çagirîna padîşahiya wî rava dikin û tavê didin.