çerre meywekî xweş û çeşnêk û rindbûna wî yê, bi viya va tu dikarî bipîvî. Dibê, her mervekî xwedî dil, kesekî zîbadar û baladar û qencîkar hez dike û ew hezkirina jî, li gorê cêrgên zîbatî û balatî û qenciyê da pirr dibe. Bal cêrga peristinê va tê, di cêrga ku canê xwe goran bikeyê da evînê girê dide. Bal cêrga ku ji carekî tenê dîtina wî ra cîhana xwe goran dikeyê va hildikişe. Tewş ev e ku, zîbatî û balatî û qenciya di hemî hebûkan da yê, li gorê zîbatî û balatî û qenciya wî da wekî gûneya çend çirûskekî piçûkê yê ji rojê ra jî nabe. Divêk ew e ku, di bextiyariya timmanî da ji dîtina Xwedakî xwediyê mezinayî û balatî yê hêjayê hezkirinekî bêdawî û hêjatirê dîtina bêdawî û xwehişgirîkî bêdawî ra serfirazbûna wî, meywekî çerre bextiyarê awer û bingera kêfê û xweş û rindbûna wî, tu meriv bî, dizanî.

   Meywa Pênca: Meriv, meywekî bihadarê cîhanê û dilberê nazdarê Hostayê cîhanê bûyîna wî, bi hilkişanê va hatiye zanînê û wê meyweyê ji cin û merva ra aniye. Mervê ku, afirandîkî piçûk e û jiyandarekî jar e û bihîkdarekî aheste ye yê, bi wê meywê va bal wargekî werre bala va derdixîne ku, di ser hemî hebûkên cîhanê da, wargekî serfiraziyê dide û kêf û dilxweşîkî bextiyarane yê were dide ku, nayê raveadayînê. Lewra ji eskerekî geda ra werre gotinê ku, “Tu bû yawer,” çerre kêfxweş dibe. Tewş ev e ku, ji mervê bêçare yê ku jiyandarekî pûç û aheste ye û şimaqa çûyîn û cihêbûnê tim dixweyê ra ji nişkê va were gotinê ku, “Di bihiştekî ebedî yê payîdar da ji banîna Banînkarekî Baxşekar û Banok ra xuyagah dibî û di leza xeyalê da di fireya rewanê da di gerrana hiş da di hemî arzûyên dil da di kişwerê wî yê der û hundir da ji bihindan û gerran û revanê ra serfiraz dibî. Çawa ku tu, di bextiyariya timmanî da ji dîtina zîbatiya wî ra jî, serfiraz dibî,” wê çaxê mervekî ku mervatiya wî daneketiyeyî, çerre kêf û dilxweşîkî kûr û birrakî, di dilê xwe da ewê bi bibihî yê tu dikarî guman bikî.

   Niha em ji wî kesê di wargê guhdaniyê ra dibêjin ku: Kirasê zindîqiyê bidirrîne, bavêje. Guhê bawerkarê têra bike û çavên misilmanê pêda bike. Emê ji te ra bi du nimûnê piçûk va cêrga bihayê meywekî diduya rava bikin.

   Nimûnane: Em û tu bi hevra di kişwarekî da nin, dibînin ku, her tişt ji me ra û ji hev ra dijmin e û ji me ra yabanî ye. Her alî, bi termên bêtir va tijî ye. Dengên tên bihîstinê yê, girînê sêwiyane û zarîna sitemberane.