Hem li ser a ku di pişiyê da hatiye ravadayînê yê, Hostayê vê cîhanê ji bo daxwazên ravadayiyên di bersiva girîka yekî da yê ra vê cîhanê di çehreyê serakî da çêkiriye û sosandiye. Ji  bo ku bingera wan daxwazan, balayê Ehmedane ye. Di beriya cîhanê da di nêrîna payîna Hostayê Cîhanê da bûyîna wî û ji vexuyana wî ya pêşdatir ra xuyagahbûna wî divêk tê. Lewra çirîk û firîka tiştekî, di pêşiyê da tê hoşanê. Divêk ew e ku, hebûna ne a dawîntir e û divîkane jî, a pêşîntir e. Tewş ew e ku, bala yê Ehmedane meywa hêjatir e. Hem bingera bihayê hemî meywane û bingera xuyana hemî daxwazane. Ji  wê yekê da ji vexuyana pêşîna çêkirinê ra xuyagah, divê ku roniya wî be.

   GIRÊKA TE YA SİSÊYA: Were fire ye ku, merfên hiştengên wekî me, hilnadin û çember nakin. Lê em ji dûre dûr va dikarin binêrin.

   Erê, tezgahên veşarikî û qanûnêd hemîşkiyên kişwera jêrîn, di kişwarên jorîn da ne û çirîkên karêd afirîkên bêjimarên giloka zemînê ya komgaha çêkberan û meywên kirinêd cin û merfa, dîsa di kişwarên jorîn da dixuyên. Hetta kirinêd qenc dikevin çehreyê meywên bihiştê û karên neqenc dikevin rewşa zeqqomêd dûjeyê ku bi guwahiya gelek pirr nîşana û gelek pirr gotina va wê daxwaza huwîde yê cîhanê û navê Huwîdedar va awirên Qur’ana Huwîdedar va didin.

   Erê, di rûyê zemînê da pirranî were belavbûye û afiranê wisan şax daye ku, gelek pirr di ser hemî çêkberên belavbûyê di hemî cîhanê da celebên afirandiyan û çehreyên çêkberan di giloka zemînê da henin û vediguherin, tim tijî dibin û vala dibin. Êdî, kan û kangahên van hûrkan û piraniyê, her hemin qanûnêd hemîşkî û wan vexuyanêd nava yê hemîşkî ne ku, xuyagahên wan qanûnêd hemîşkî û wan vexuyanêd hemîşkî û wan navên çemberîn jî, asîmanêd ku bi cêrgekî va sade û zelal in û her yekî wan text û banê kişwerekî ye û mînanê girînka tevgera kişwerekî ye ku, yekî wan kişweran jî, Bihişta Hêlînê ya di dara dawîn da ye. Tesbîh û tehmîdên li zemînê dayê, di çehrê meywêd wê bihiştê da bi gotina gotiyarê rast va xuyakirina wan payîdar e.

   Êdî, van sê nuxtana rava didin ku çirîk û çerezên li zemînê da enbarêd wan, li wan deran daye û rêjeyên wî, bal wî aliyê va diçin. Nebêje ku, “Axifta mina (Elhemdulîllah)kî hewa yê, çawan dibe meywekî bihiştê yê gewdekî.” Lewra tu dema ku bi roj hişyarî, gotinekî baş dibêjî, carina di xewnê da di rengê sêvekî baş dixuyê. Bi roj gotinekî te yê kotî di şevê da di çehra tiştekî tehl da tu dadiqultînî. Tu gotinekî li pişt bibêjî, di çehra goştekî mirar da bi te didin xwarinê.