A Hefta: Bi dîtinê va di van, çêkberan da rindandinê pirr rind û sosandinê di dawiya cêrgeyê da sosik hene û bi eşkereyê va rindandin û sosandina wuha di Hostayê wan da hebûna divêkekî rindandinê û daxwaza sosandinê yê pirr hişk rava dide û divêka rindandin û sosandinê jî, bi bivîk va di wî Hostayî da li hemberê pîşe yê wî da hebûna daxwazîkî zorîn û evînekî pakînê rava dide û yê ku di nav çêkberan da firetir e û nazikên pîşeyê bi carkê va di xwe da rava dide û dizane û dizanîne û xwe dide hezkirinê û rindiyên di çêkberên mayîn da yê, jê ra “Maşellah” dibêje, rind dibîne yê, bi eşkereyî va di nêrîna wî Hostayê pîşeperwerê ji pîşeyê xwe pirr hezdikeyê da yê pirtir dilber, ew ê ew be.

   Êdî yê ku li hemberê walatî û rindiyên ku çêkberan pertewandine û li pêşberê nazikî û balatiyên ku hebûkan roniyandine yê da “Subhanellah, Maşellah, Ellahû Ekber” dibêje. Asîmana di çingîne û bi ahingêd Qur’anê va cîhanê daye welweleyê û bi rindandin û bi genandinê va û bi hoşan û ravakirinê va û bi yadkirin û yekandinê va deşt û derya yê aniye lerzanê yê, dîsa bi dîtinê va ew balaya ye.

   Êdî, balakî wuha yê ku, bi raza (Pêwend wekî kirinkar e.) yê va qatekî rindiyên ku hemî ummet dike yê, di çaviya teraziya wî da ye û selewatê hemî ummetê ji balatiyên wî yê veşarkî ra hewarî dide û bi tevê çirîkên karêd ku kirine û bi tevê padajên veşarkiyê di pêxembertiya wî da yê va ji rêjeya bêdawiya banîn û evîna Xwedê ra xuyagah bûye yê, her hemin bi nerdîwana hilkişanê va bal bihiştê va bal dara dawîn va û bal banê bala va û bal navbera Du Kevana va çûyîna wî, rastî bi xwe ye û bingeh bi xwe ye û sade huwîde ye.

   GIRÊKA DIDUYA: Hey mervê di wargê guhdayînê da! Ev bingeha diduya ya ku tu zor dibînî, were kûr e û were bilind e ku, hiş balê va ne digêhêje û ne nezîk dibe. Meger ku, bi roniya baweriyê va tê dîtinê. Lê bingehê nimûna va hebûna wê bingehê, bal hiş va tê nêzîk kirinê. Êdî ku werre ye, emê hinkê li nêzîkandinê bixebitin.

   Êdî, çaxa ku bi nêrîna huwîde yê va li vê cîhanê tê nêrînê, di divêka darekî gir da tê dîtinê û çawan pejel û pel û kulîlk û berên darê hene. Ev dara afiranê jî, kişwera jêrîna ku şaxekî wê ye, ancûr wekî şaxê wê ne û gîha û dar pelên wê ne; û canber kulîlkê wê ne û meriv wekî meywê wê dixuyê.