Ev geran û çûyîna hanê, bingeha hilkişanê ye. Mînanê ku her mervekî, bi hişê xwe va di lezana xeyalê da gerrana wî heye û her rewşendilekî, bi dilê xwe va di lezana birûskê da revana wî heye û her perîkî ronakgewde, di lezana rewanê da ji textê bala da bal zemînê va û ji zemînê da bal textê bala va çerîxana wî heye û merfên xwedanê bihiştê di lezana Burakê da ji komgahê da bal bihişta di rêya pirtirê ji pêncsed salê da yê va hilkişana wan heye yê. Rewanê Muhemmedane yê ronî û di hilîka roniyê da û ji dilê rewşendilan naziktir û ji rewanê miriyan û ji gewdeyê periyan siviktir û ji gewdeyê sitêrkan û ji bejna nimûnane yê nazenîntir, her hemin gewdeyê Muhemmedane yê gencgaha leşên wî û bingera olamên wî yê bêberge, ewî bi rewanê wî yê bala va bal textê bala va bi hev ra biçe.

   Niha em, li zindîkê di wargê guhdayînê da yê dinêrin.

   Tê dil ku, ew zindiqa, di dilê xwe da dibêje; “Ez Xwedê nanasim û Pêxember nizanim. Çawan ezê hilkişanê bawer bikim?”

   Em jî dibêjin ku: Êdî, ku van heyîk û hebûkan hene û di navê da kirin û çêkirin hene; hem êdî ku, kirinekî dizgûn, bêkirînkar nabe û nivîsikekî divîkdar, bê nivîskar nabe û nimûçekî pîşedar bê nimûçkar nabe. Her hemin kirinêd huwîdedarane yê ku vê cîhanê tijî kirine yê, Kirînkarekî wan heye û nivîsarên divîkdarê nimûçên sosretê rûyê zemînê yên dem bi dem teze dibinan, nivîsarek û nimûçkarekî wan hene.

   Hem êdî ku, di karekî da hebûna du daweran, dûzana wî karî hildişîne. Hem êdî ku, ji baskê mêşê da bal qendîlekî asîmana va dûzanekî bala heye. Wekê were ye, ew Hawera yek e. Eger yek nebe lewra, di her tiştî da pîşe û huwîde, were sosret e ku: Hostayê wî tiştî, di asakî ku ji her tiştekî ra karînkar be û her tiştekî bizane yêyî da bêberge karînkarbûna wî divê. Wekî wisane, eger yek nebe, bi jimara hebûkan va hebûna homayan divê. Ewan homana yê, hem ji hevra dijmin bin, hem ji hev ra heval bin û di wê tewşê da nehilşana vê dûzana sosret, sed hezar carê nebûyîk e. Hem êdî ku, cêrgên van hebûkan, hezar carê, ji ordîkî dizgûntir, bi fermanekî va tevgerana wan, bi eşkere yê va dixuyê. Ji gerrana dizgûna sitêrkan û roj û hîvê da bigire, bal kulîlkên bademê va her gerrohekî, di awakî werre dizgûn û wisan bala da nîşan û forma û çekên rindê ku Karînkarê Ezelî da ye, wê gerohê yê û tevgerên ku ji wan ra rava daye yê, di awakî hezar car ji ordiyê dizgûntir da rava dike.