A Sisêya: Di nav hûrçikên gewdên jiyandar da mînanê yê di dendik û toxima da hinkê hûrçik ji ronîkî û naziktîkî û balatikî veşarikî yê werre ra dibin xuyagah ku, ji hûrçikên dinê ra û ji wê dara girs radike ciyê rewanik û padîşahikî. Êdî, di nav hemî hûrçikên darekî mezin da hinkê hûrçik bal vê payê va derketina wan, bi dîtina wî ya ku di cêrga jiyana wê darê da pirr çerxan û olamêd nazik dibîne yê va çêdibe. Ji  wê yekê da rava dide ku, bi fermana Hostayê Huwîdedar va di nava olama afiranê da li gorê cûreyên gerranê hûrçikan da bi nav û namûsa navên li wana vedixuyanina va yek nazikiyê veşarkî û yek roniyê veşartî û yek warge û yek xwendîkê veşarkiyê digerin.

   A peyda: Êdî, ku Hostayê Huwîdedar, ji bo her tiştê ra nuxtekî balatiyê yî hevwarê wê tiştê û cêrgekî rêja hebûnê ya hêjayê wê rava dike û ji wê tiştê ra ji bo ku bixebite û bal wê nuxta balatiyê va here. Amadîkî didê yê û balê va dajûyê û di gel ku di hemî gîha û jiyandaran da ev qanûna xwedatiyê dikêşê. Di tiştên hişk da jî, dikişe ku, ji xweliya beyhûde ra bal cêrga elmasê va û bal paya gewherên bala va hilkişanekî dideyê û di vê bingehê da tûjika qanûnekî xwedatî yê mezin dixûyê. Hem êdî, ku ew Afirîdê Bexşekar, ji jiyandarên ku di qanûna mezina zayînê da dide xebitandinê yan ra bi awayê padaj va mînanê yek para, yek padajê nivîk dide û ji canberên wekî bilbil û mêşa hingivê yê di xebatên xwedakî yê dinê da tên xebitandiniyan ra yek padajê balatiyê dide û yek wargê bingera arzû û kêfê dide û di vê da tûjika qanûnekî bexşanî yê mezin dixuyê.

  Hem êdî ku, bingeha her tiştê, li vexuyana navekî Xwedayê Bala dinêre û bi wî va girêdayî ye; ji  wî ra ayîne ye. Ew tişta, tewşekî çi rind bigire, ji başiya wî navê ra ye. Ewana va were dixwaze. Ew tişta bizane, nezane, ew tişta rind di nêrîna bingehê da daxwaze û ji vê bingehê da tûjika qanûnekî rindiyê û rindkirinê yê pirr mezin dixuyê. Hem êdî ku Afirîdê Bexişkar, bi xwestina distûra bexşanê va paye û balatiya ku daye tiştekî yê, bi rihabûna jîn û pêla wê tiştê va wê balatiyê, şûnda nagire. Belkî meywên wî baladarî û çirîkên wî, divîk û ewîtiya wî ya veşarikiyê rewandar be. Rewanê wî, payîdar dihêle. Bi nimûneyê va, divîk û meywên balatiyên ku di cîhanê da ji meriva ra kiriye xuyagah, dide hîştinê. Hetta pesn û şabaşa meywên bûrîkê ku bawerkirekî şabaşkir di xwe yê, di çehrê meywekî bihiştê yê gewdekî da dîsa dide wî û ji vê bingehê da tûjik qanûnekî banînê yê mezin dixuyê.