Min jî bal yekî va banzda. Min nêrî ku, di nav demkutekî da bal jorê ewra va min derxist. Ez bal serê çiyayên pirr rind û sosik û hişîn va derketim. Cêrga wê ewrê, bal nîvê çiyê va nehatibû. Hewakî naziktir û avekî xweştir û tavekî şirîntir, li her aliyî da dixuyan. Min nêrî ku, ewan xaniyêd ronakê wekî asansûran, li her aliyê da hene. Hetta di du gerrên min da û di du rûyên zemînê yên dinê da min wana dîtibû, min nezanîbû. Ez niha dizanim ku, evana tîrêjêd ayetên Qur’ana Huwîdedar in.
Êdî, rêya yekiya ku bi
وَلَا الضَّٓالّٖينَ
yê va bal wî va hatiye awirdayînê yê, rêça merivên ku bal xuristê va xişikîne û hoşîka xuristîkan hildidinê yê ye, di wê da bal bingeh û roniyê va ji bo borînê ra çi hind dijwarîk hene yê te bihît. Rêya diduya ku, bi
غَيْرِ الْمَغْضُوبِ
yê va bal wê va hatiye awirdayînê yê rêçika pêwendpirsan û yêd ku, çêkirin û hunerkirinê didin navberîkan û a wan ê ku wekî huwîdekarên pirr lezok, sade bi hiş û hoşîkê va bal bingeha bingehan va û bal nasîna Xwedayê Bivîkhebûn va rê vekirinane. Her çike, rêya sisêya ku bi
اَلَّذٖينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ
ê va balê va hatiye awirdayînê yê, şoşa ronaka merivên Qur’anê yên merivên rêya raste ku rêkî asîmankî û xwedakî û ronakiya kurtir û hêsatir û baştira ku ji her kesê ra vekiriye.
***
