GOTINA SIYÊ 

Gotina Siyê ya ku tilsima cîhanê dibişkivîne, tilsimekî balayê Qur’ana Huwîdedar vedike. 

   Elifek û nuxtekî ji ‘ez’ û ‘hûrçikî’ hevdûdar e.

   Du Xwazgahê vê Gotinê hene. Xwazgaha yekê, ji bingehîk û çîrika ‘ez’ ê da û Xwazgaha Diduya ji geran û olama hûrçikê da diaxêve.

Xwazgaha Yekê

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ 

اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمَانَةَ عَلَى السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَالْجِبَالِ فَاَبَيْنَ اَنْ يَحْمِلْنَهَا وَاَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْاِنْسَانُ اِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا

   Emê ji gencîna mezin a vê ayetê da bal tek gewherekî wî va awir bidin. Wiha ku: Ji gelek rûyên emanetê ku asîman û zemîn û çiya ji hilgirtina wî da vekişiyane û tirsiyane ye da, kitekî wî û rûkî wî ‘ez’ e. Erê, ‘ez’ dendikekî darekî bihiştiyê ronak û darekî zeqqûmê yê bêterê ku ji dema Adem da, bal niha va li kenarên kişwara merivatiyê da, çiqil û pejel berdaneyî yê ye. Di beriya daketina di vê bingeha mezin da em pêşîkekî ku zanîna wê bingehê yê hêsa bike yê em rava didin. Wiha ku: ‘Ez’, çawa ku kilîta gencînêd veşartiyê navên Xwedê ye, bi awayê kilîta tilsima girêdayiya cîhanê yê va girêkê kor ê zor bişkîvane û tilsimekî gêjan veja ye. Bi zanîna bingehîka wê ‘ez’ê va ew giriya hosret û ew tilsima sosreta ‘ez’ê vedibe û tilsima cîhanê û gencîneyêd kişwara bivîkê yê jî vedike. Me di warê wê pirsikê da di nivîsokekî min ê ‘Erebkî yê bi navê ‘Bihnok’ê da me wiha kolaye ku:

   Kilîta cîhanê di deste merif da ye û bi nefsa wî va hatiye darandinê. Deriyên cîhanê bi xuyanî va vekirî dixuyên, bi bingehiyê va kilît kirine. Xwedayê Bala bi aliyê emanet va ji meriv ra bi navê ‘ez’ê va kilîtekî werre daye ku, hemî derên cîhanê vedike;