اِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ۞ وَاِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ۞ وَاِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ۞

 اِذَا السَّمَٓاءُ انْفَطَرَتْ ۞ وَاِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ۞ وَاِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ

yê bi destûra Xwedayê karînkarê ezelkî va xuya bibin, ew cîhana meriva mezin, dest bi candayînê bike, bi xirrînekî sosret û bi dengekî bêter va çola valayî biçingîne û tijî bike, biqîre û bimire. Paşê, ew ê bi fermana Xwedê va vejî.

   Pirsikekî Zirav û Razdar e: Çawan ku av, ji ziyana xwe ra bûz digire û bûz, ji ziyana xwe ra ron dibe. Dendik, ji ziyana tovil ra sitûr dibe û axivêk ji ziyana divêkî ra qalin dibe. Rewan, ji kara gewde ra jar dibe.  Gewde ji kara rewan ra zirav dibe. Were jî, cîhana hanê ya ku kişwara tariyêyî, ji kara cîhana dinê ya ku kişwara nazikê ra bi xebata dezgahê jiyanê va zelal dibe, nazik dibe. Karîna afirand, bi xebatekî pirr gêjandayî va di parîkên tarî û hişk, miriyî û vemirî da roniya jiyanê reşandina wê, razekî karînê ye ku, ji kara kişwara nazik ra vê kişwara tariyê, bi roniya jiyanê va dibihitîne, dişewitîne, ronî dike bingeha wê sitûr dike.

   Erê, bingeh çi hinde jar be jî namire, wekî rewşê winda nabe. Belkî di qeratûyan da di rewşan da digere û diçe. Bingeh gir dibe, dibişkive. Hey dihere fireh dibe. Tovil û rewş jî, kevin dibin, zirav dibin, kerî dibin. Ji  bo rindahatina li bejna bingehiya payidar û girbûyê ra êdî rindtir teze dibin. Di nuxta pirranî û kêmasiyê da bingeh û rewş ji hev ra berevajî hevwar in. Dibê, hingî ku rewş qalin dibe, bingeh zirav dibe; û hinekî ku rewş zirav dibe, bingeh li wê goreyê da sitûr dibe. Êdî ev qanûna, li hemî tiştên di qanûna vegihêjanîdayî ra wer hatiye. Divêk ew e ku, di her tewşê da ew ê demekî were ku, cîhana dîtinê ya ku tovil û rewşa bingeha mezina heyîkaneyî, bi destûra Xwedayê Afirandî mezinkar va parçe bibe. Paşê ew ê, di rewşekî rindtir da teze bibe û raza  

يَوْمَ تُبَدَّلُ الْاَرْضُ غَيْرَ الْاَرْضِ 

yê çê bibe. A pêda, mirina cîhanê çak e. Hem tu car gumanê nayîne ku çak e.

   Pirsika Diduya: Çêbûyîna mirina cîhanê ye. Ji vê pirsikê ra rêdar, komaniya ayînêd asîmankî ye û guwahiya hemî afirîkên xweşbir e; û awirêd hemî veguheran û veguhezan û vegeranêd vê cîhanêye. Hem guwahiyêd cîhanêd jiyandar, koçwarên gerîndarên bi jimara çaxan û salan va ye ku bi mirinêd xwe yê di vê mêvanxana cîhanê dayî va guwahî didin ku, cîhana kokane jî, wekî wana dimire.