Gewdê meriv, hingê ku ji tewşekî da bal tewşekî va dibore. Wergeranêd sosret û dizgûn diborîne. Wergerana wî ya ji çilka avê da bal parîka xwînê va û ji parîka xwînê da bal parîka goşt va û ji parîka goşt da bal hestî û goşt va û ji hestî û goşt da bal afirîna teze va -dibê bal rewşa meriva- yê peykanê distûrên pirr zirave. Her yekî wan tewşana, were qanûnêd wî arizandî û wisan rêzanêd wî yê xuyandî û were tevgerên wî yê dûzandî hene ku, mînanî camê, di bin xwe da ayîsanêd xwestinekî û vînekî û hilbijartinekî û huwîdeyekî rava dide. Êdî, Hostayê Huwîdedarê ku di vî awayî da, wî gewdeyî çêkiriyeyî, her salê, wî gewdeyî wekî kirasekî diguherîne. Ji bo guherandin û mayîna wî gewdeyî ra ji bo hatina hûrçikên teze yê ku ciyê parîkên hilşiyayî tijî bikin û bixebitina ra ji hevgirêdanekî ra xwestek e. Êdî, ew gewdeya ji rûyê ku koçekêd wî, bi qanûnekî Xwedê yî dizgûn va hildişên, dîsa ji bo avakirina bi qanûnekî Xwedê yê dizgûn va yî ra bi navê xwurekî va mayekî nazik dixwaze ku, li gorê xwestekiyên cihê cihê yê leşên wî gewdeyî da xwurekdayê bingehîn, bi qanûnekî arzî va parvayê û belavdike.

   Niha, li tewşên wê maya nazika ku wî Xwurekdayê Huwîdedar şandiye binêre. Tu yê bibînî ku, hûrçikên wê mayeyê, dema ku wekî gerohekî, di giloka hewayê da di xweliyê da di avê da belavbûn, ji nişkê va mînanî ku fermana gerrê girtine bi tewşekî ku gerrekî daxwazê rava dideyê va kom dibin. Goya  ku ji wana her hûrçikekî bi olamekî va ji bo çûyîna bal cîkî xuyandî va ra fermanber e ku, pirr dizgûn kom dibin. Hem ji tevgerên wan da dixuyê ku, bi qanûnekî arziyî Karkirekî Dixwazkar va tên ajotinê, ji kişwera hişkan da dikevin zayîkan, dibê dikevin kişwera jiyandara. Paşê bi rêzanêd kifşe û tevgerên dizgûn va û bi distûrên arizî va bi awayê xwurek va dikevin gewdekî. Di piştî ku di nav wî gewdeyî da ji çar pehtinxana da tên pijandinê û di piştî ku çar wergeranêd sosret diborînin û di piştî ku ji çar parzûnan da tên parzûnandinê, li kenarên gewdeyê da belavdibin, li gorî cêrga xwesteka hemî leşên xwestak da bi payîna Xwurekdayê Bingehîn va û bi qanûnêd wî yê dizgûn va parvadibin.

   Êdî, ji wan hûrçikan da li kîjan hûrçikî, bi nêrînekî huwîdeyê va tu binêrî, tu yê bibînî ku, li wê hûrçika ku dîtinane û dizgûnane û bihîstiyane û zanînane va tê ajotinê,