Tu veguheran û wergerranekî, ji yektiya wan qanûnan ra zede û rexne nade û naşkîne. Bi nimûneyê va, darekî hêjîrê bimire û belavbibe, qanûna çêkirina wê ya wekî rewanê wê, di dendikekî wê wekî hûrçikê da namire, payîdar dimîne. Êdî ku qanûnêd fermankî yê bêkêrî jantir jî, wiha bi mayînê va û bi kudanê pêwendar in. Her hemin rewanê merivankî, ne ku sade bi mayînê va belkî bi timmaniya timmaniyan va pêwendariya wê divê. Lewra rewan jî, bi gotina Qur’anê va bi fermana  

قُلِ الرُّوحُ مِنْ اَمْرِ رَبّٖى

yê va qanûnekî behîkdar e û namûsekî jîndar e, ji kişwerê fermanê da hatiye ku, karîna ezelkî, hebûna dervakî yî, li wê poşandiye.

   Divêk ew e ku, çawan qanûnêd bêbihêkî ji rewşa vînê û ji kişwerê fermanê da hatiyan, timmane, yan pirrane payîdar dimînin, mînanê wan, rewanê ku cûrekî birayê wan e û mînanî wan, vexuyana rewşa vînê ye û ji kişwerê fermanê da hatiyeyî, ji mayînê ra xuyagahbûna wî, pirtir birrak e û hêja ye. Lewra hebûndar e, xwedanê bingeha dervakî ye, hem ji wana sitûrtir e û balatir e. Lewra behîkdar e. Hem ji wan payîdartir e û bihadartir e; lewra jiyandar e.

   HÎMA DIDUYA: Ji bextiyariya timmanî ra xwazdar heye. Kirinkarê mezindarê ku wê bextiyariyê bideyê jî, karînkar e. Hem hilşana kişwerî û mirina vê cîhanê çak e; hem ew ê çêbibe. Ji teze da jiyandina kişwerî û komandin çak e, hem ew ê çêbibe. Êdî em ê van şeş pirsikan yeka yek, bi awakî kurtê ku hiş serwext bikeyêî da, ravabikin. Ji xwe di Gotina Deha da di cêrga ku dil, bal cêrga baweriya balayî va derbixîneyêî da, radar hatine gotinê. Di vir da jî, em ê sade di awayê axaftinê Se‘îdê Berê yên di Nivîsoka Nuxteyê da ye ku hişê serwext bike û bihamuşîne, em ê biaxêvin. Erê, ji bextiyariya timmanî ra xwazdar heye. Radara birrakiya ku hebûna wê xwazdarê rava dideyî gomankî yê ji Deh Kanî û Bingeran da zayêiye.

   Bingera Yekê: Tûj were nêrînê, di hemiyê van heyîkan da rêzanekî balatir û dûzanekî xwazîk heye. Di her aliyî da xunavêd hilastinê û çirûskên viyandinê dixuyên. Ta di her tiştî da ronîkê daxwazê û di her karî da tavekî vînê û di her livanê da çirûskekî bijartinê û di her tevxistinê da alavekî huwîdeyê bi guwahiya mêwed wan va li nêrîna tûj dikeve. Êdî eger bextiyariya timmanî nebe, ev rêzana hîmdar, ji çehrekî jarî diryayî da rewş dimîne û dibe rêzanekî derewînê bêhîm. Veşarîk û bindok û siparîkên rewanê rêzan û dûzanê dibin toz û diçin. Divêk ew e, yê ku rêzanê dike rêzan, bextiyariya timmanî ye. Wekî wisane, rêzana cîhanê, bal bextiyariya timmanî va awir dide.