Rewan jî, ji hilşandin û ji hevdaketinê ra amanc nîne. Lewra sade ye, yektiya wê heye. Hilşandin û hilşan û ji hevdaketin jî, karê pirraniyê û tiştên hevgirtîne. Mînanî ku me di pêşiyê da ravadayeî, jiyan di pirraniyê da cûrekî yektiyê pêk tîne, ji cûrekî mayînê ra pêwenditiyê dide. Divêk ew e ku, yektî û mayîn di rewanê da hîmên ku, ji wê da bal pirraniyê va belav dibin.

   Pûçbûna rewanê, yan bi hilşandin û hilşaniyê va ye; ew hilşandin û hilşan jî, yektî rê nade ku bikevinê û sadetî nahêle ku hilşînin. Yan jî, bi hîç kirinê va ye. Hîçkirin jî, banîna bêberga bexşkarê serbest, destek nade û bexşîna wî ya bêdawî nahêle ku, qenciya hebûnê ya ku wî dayeyêyî, ji rewanê merivayê gelek arzûmend û hêja wê qenciya hebûnê da şûn va bigire.

   Kaniya Sisêya: Rewan, qanûnekî fermankî jiyandar û behîkdarê ronak e. Hebûna dervakî lê hatiye poşandinê, fireh û bingehdar e. Ji qezenckirina hemîşkiyê ra amadekar e. Tewş ev e ku, qanûnêd fermanîkê jartir, ji çiyan û mayînê ra xuyagah in. Lewra, tewş were nêrînê, di hemî cûreyên amancê veguheranê da yek bingehê payîdar heye ku, di nav hemî guherana û wergerana û tewşên jiyanê da tilol dibe, rewşan diguherîne, namire, dijî, mayîndar dimîne.

   Êdî her qeratûkî meriva bi firehiya bingeha xwe va û bi behîka xwe ya hemîşkî va û bi hoşîkên xwe yê hemiyane va digel ku qeratûkî ye, ketiye ciyê cûrekî da. Qanûna ku ji cûrekî ra tê û dikişe, di wê qeratûyê meriva da jî, dikişe. Êdî ku Aferîdê Mezinkar merivan ayînekî fireh û bi perestinekî hemîşkî va û bi bingehekî balayî va çêkiriye. Bingeha rewankiya di her kitê dayî, sed hezaran rewş biguherîne, bi destûra Xwedê va namire û dijî, mînanî ku hatiye, ew ê biçe. Wekî were ye, rewanê wê qeratûyê merivaniyê ku bingeha wî ya behîkdar e û anjûrê wî yê jiyandareyî jî, bi fermana Xwedê û bi destûra wî û bi hêştina wî va tim heye.

   Kaniya Çara: Qanûnêd fermandarê di cûreyandayî ku bi cêrgekî va mînanî rewanê ye û herdu jî, ji kişwerê ferman û vînê da hatine, ji wê yekê da bi gorê cîgeha xwe va bi awakî va hevwarê rewanê ye. Lê sade hebûna wê ya bihîkê tuneyî yê, li wan qanûnan tûj were nêrînê û li wan namûsan were nêrîne, tê dîtinê ku, eger ew qanûna fermankî, hebûna dervakî bipoşiya, dibû yek rewanê wan cûreyan. Tewş ev e ku, ew qanûna tim payîdar e, tim bûyîk û cîkdar e.