Merivê diduya dibêje ku: “Hey bêbext! Tu vî xaniyê piçûk û nimizok dibîni ku bi canberan û bi palan va hatiye tijîkirinê; û yek heye ku wan her dem teze dike û dixebitîne. Binêre, li dora vî xaniyî da cîkî vala tune ye, bi jiyandar û canbera va hatiye tijîkirinê. Ma gelo tu car çak e ku, ev bajarê dûzandar û van sosikên huwîdedar û van serayên pîşedarên ku ji dûr da bi me dixuyan, cîkdarên wan ê balayî hêjayî wan tune bin? Her hemin ewan serayana gişt tijî ne. Li gorî jiyandarên di wan da va pêwendên jiyanekiyê wan ê dinê henin. Erê, di şûna gihê da belkî bêregê dixwin, di ciyê masî da dibe ku peqlawê dixwin ji rûyê dûriyê da û yan jî, ji bêhilîkiya çavê te da yan bi veşariya wan va bi te va nexuyana wan, ji nebûyîna wan ra tu çaxekî nabe rêdar. Nedîtin, nebûyînê rava nade. Nexuyan, ji nebûyinê ra nabe ravadar.”

   Êdî vê nimûneyê, giloka zemînê bi hûrikî û tarîtiya xwe ya di nava termên bala û gewdên gerok da yî va ji canber û bihêkdarê wiha bê berge ra wargebûyîna wê û perçên wê yê pîstir û genîtir jî, yek kanê jiyanê geryana wan û yek komgahê bihukan bûyîna wan, bi bivêk û eşkereyî va û bi rêya çêtir va û bi gumana rast va û bi baweriya birrak va rava dike û guwahî dide û eşkera dike ku, ev deşta cîhanê ya dawîn û van asîmanêd çagerîn, bi kelên xwe û bi stêrkên xwe va bi bihîkdar û jiyandar û canberên xwe va tijî ne. Ji  wan jiyandaran û canberan û wan bihêkdarên ku ji agir û roniyê, ji ar û ji ronahiyê, ji tarî û ji bayê, ji deng û ji bînê, ji axifteyan û ji esîrê û ta ji elektrîkê û ji kêşayên nazikî dinêyê da hatine çêkirinê, rêzika çala Muhemmedkî û Qur’ana Ahisteger -Axift, “periyan û cinn û rewanîk” dibêjin û nav didinê.

   Periyan jî, wekî celebên cihêkê gewdeyan, celebên wana, dijber in. Erê, her hemin, periyê siparteberê çilkekî baranê ji celebê periyê siparteberê rojê nîne. Cin û rewanîk jî, yê wana jî, gelek pirr celebên wanê cihêk hene.

   Dawîka vê Nota Hîmane: Bi hîmanê va maye, kok nîne ku, hebûn jê ra bindest bimîne û bibe peyîk. Belkî maye bi divêkekî va piyadar e. Êdî ew divêka, jiyan û rewan e. Hem bi dîtin va maye olamgêr nîne ku her tişt balê va were zivirandinê, belkî olamkar e, ji gihîştina bingehekê ra olamê dike. Ew bingehaya, jiyan e. Hîmê wê bingehê jî, rewan e. Bi eşkereyî va, maye dawer nîne ku balê va were zivirandinê û balatî jê da were xwestinê. Belkî dawerbend e, li fermana hîmekî dinêre, bi rêyên ku ew rava dideyê va digre. Êdî, ew hîma jiyan e û rewane û bihiyane.