Hem bi gotina
اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقٖيمَ
yê va gihiştina bal rêya rasta ku rêya ronî ya di nav tariya dema hatî da bal bextiyariya timanî va diçe yê diwaze. Hem mezinatiya zatê xwediyê celal ku rojên veşartî û sitêrkên hişyar, mînanî gîhan û jiyandarên niha raketî yê ji fermana Wî ra wekî yek leşkeran serfirû ne û di vê mêvanxana cîhanê da yek çira û olamekarêd Wî ne yê dihoşe, Ellahû ekber dibêje, kûz dibe. Hem kundeya mezina hemî çêkberan dihoşe. Dibê ku, mînanê çêkberên raketî yê di vê şevê da yî, cûreyên hebûkên di her salê û di her çaxî da yê, ta zemînê û ta cîhanê, wekî yek ordiyên dizgûn, belkî wekî yek leşkerên hînkiriyê, dema ku ji olama xwe ya peristina cîhankiyê da bi fermana
كُنْ فَيَكُونُ
yê va tên berdanê. Dibê ku, çaxa ku bal cîhana veşarkî va tên şandinê bi dawiya dûzanê va di çûyînê da di kundebera avayîyê da Ellahû Ekber dibêje, kunde dibin.
Hem bi dengekî jînkirin û hişyarkirinê ya ji fermana
كُنْ فَيَكُونُ
yê da hatiyê va dîsa di biharê da hinekî bi xwe bi xwe va û hinekî bi mînanî yê xwe va kom dibin. Radibin kemerbestê xizmeta Xweda dibin. Mînanî wan, ev merivoka li pê diçe, di bargahê berga Wî Rehmanê xwediyê kemal û Wî Rehîmê xwedanê cemal da di nav evînekî gêjane û tunetîkî mayînaloz û pestîkî serfirazana da Ellahû Ekber dibêje, kunde dibe. Dibê, bal cûrekî hilgahî va derdikeve ku ewa kirina limêja şîvê ye. Her te zanî ku peristinek û wezîfekî olamî û heqîqetekî bingehî yê çi hind xweş, çi hind rind û çi hind şîrîn û çi hind balayî û çi hind geşîn û noşîn û çi hind hoşak û hevwar e.
Divêk ew e ku evan pênc çaxana, her yekî wan, îşaretê yek wergeranê mezin e û nîşanê tevgerên mezinê Xwedakî ne û nîşanga qenciyêd firehê homayî ne. Ji wê yekê da limêja ferza ku deyn û sitûbar e, arizandina wê ya bi wan dana, hikmeta dawîn e.
