Pirs:

اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبَّ

  yê va, dostê bi dostê xwe ra di bihiştê da bimîne. Tewş ev e ku, koçerekî yekrû, di demkutekî da di hevaltiya pêxemberaneyî da, ji bona Xwedê ra evînekî peyda dike. Bi wê evînê va di bihiştê da, li bal Pêxember da hebûna wî divêk tê. Tewş ev e ku, rêjeya Pêxemberê Ciwantirê xuyagahê rêjeya bêdawîn, bi rêjeya koçerekî yekrû va çawan dibe yek?

   Berpirs: Em bi nimûnekî va bal vê bingehê va wiha awirekî didin: Nimûnane, di baxekî pirr rind û ronak da merivekî çagirîn mêvandarekî pirr balayî û gerrangahekî pirr sosik di awakî werre da çêkiriye ku li hemî xweşikên xwarinêd ku hêzika noşdar bibihî yê werdar e; û li hemî rindiyên ku li hêzika bînak xweş tê yêyî wer hatiye û li hemî sosretên ku hêzika hoşanî bi keyfêniniyê berhatî ye. Bi vî awayî va her tiştê ku hemî bihêkên der û hindir bi keyfîne û bi xweşîne yê daniye navê. Niha du dost hene, bi hev ra bal wê mihvandariyê va diçin. Di yek odeyê da di xwanekî da rûtinên. Lê yekî wî, ji rûyê ku hêzika wî ya noşdar gelek hindik e; hindik noş digre, çavê wî jî hindik dibîne. Hêzika wî ya bihindar tune ye. Ji pîşeyên sosret nizane, tiştên tîşîk nizane. Ji  hezarê belkî ji mîlyonê da yekî wî xweşgahî li gorê hilêka xwe da, meger çeşnê dike û kar digire. Ê dinê jî, hemî bihêkên wî yê der û hundir û hiş û dil û can û nazikên wî werre balayî û wisan pişkifîne ku. Hemî tiştên nazik û rind û nazenîn û sosretan, cûre cûre dibihê û çeşnî dike. Cihê cihê keyf digre. Di gel ku bi wî dostê ra mil li mil e. Êdî ku di vê cîhana tevlihev û êşdar û tengik da wiha çêdibe. Tişta piçûktir bi ya mezintir ra bi hev ra ne. Ji  zemînê da bal perwînê va cihêtî çêdibe. Her hemin di bihişta xaniyê bextiyarî û timmaniyê da bi rêya çêtir va dost bi dostî ra bi hev ra ne. Her yek bi gorê hilêka xwe va ji xwana Rehmanê Rehîm da, li cêrga hilêka xwe da parên xwe digirin. Bihiştên ku têdane, cihê cihê jî bin, ji hevrabûna wana da nabin engel. Lewra, heyşt cêrgên bihiştê digel ku ji hevdû bilindtir in, bana giştan textê mezintir e. Çawan ku li dora çiyakî mezin da çemberên di nav hev da yî ji hev bilindtir, ji binikê da bal tilikkê va hebin, ewan çemberana di ser hevra ne. Lê, ji rojdîtina hev ra nabin engel. Ji  hevdu derbaz dibin, li hevdu dinêrin. Wisan jî, bihiştan jî bi awakî nêzîkî vî ya da bûyîna wan gelek rêyên hedîsan balê va awir didin.