A Diduya: Axiftîk, ji bo hînbûna şîretê hinekî sûretên Qur’anê ye. Erê, eger şêniyê îslamê, fermanîkên Îslamê yê bivêk û divêk û xuyakiyê, bi gorê piraniyê va bi kirana û bi cî va baniyana; wê çaxê, ji bo hînbûna nêrînîkên rêzanî û pirsikên nazik û şîretên dizî ra bi zimanê dizaneyê va axiftîk xwendin û wergerandina sûretên Qur’anê eger çarebibûya ^(Haşiye) belkî başdibû. Lê fermanîkên Îslamê yê birrakiyê xuyakiyê wekî bivêka limêj û zekat û rojiyê û netawiya kuştin û zina û meyê, tên hîştinê. Komaniya şênî, ji hînbûna bivêkî û netawiya wan ra neçar nînin; belkî bi bîranîna wan fermanên pak va û bi hejandina tamarê Îslamê yê û bihîka baweriyê ya bi kêfanîn û bîrxistinê va ji kirina wan ra bal kêfandin û bîrandin û bîrxistinê ra neçar in. Tewş ev e ku, nexwendîkê çendan nezan jî be, ji Qur’anê û ji axiftîka ‘erebkî da di divêka kurt digire ku, axiftiyan û xwendevanê Qur’anê, hîmên baweriyê, sitûnêd Îslamê yên zanakiyên min û herkesî, di bîr va tînin û dixûnin û didin xwendinê dibêje; di dilê wî da ji wana ra arzûyanîkî peyda dibe. Gelo di cîhanê da kêjan axaftin heye ku, ji bîranîn û bîrxistin û arzûyandina hînkerane ahistekareneya Qur’ana huwîdedara ji ‘erşê mezintir da hatiye ra bikare li hember were?

   A Şeşa: Hozanêd mezinê mirovên pêşiyê yên hêja, ji çaxa hevalên pêxemberiya çaxa ronî û çaxa bingehî da nêzîk bûne, ji wê yekê da karîn ku ronîkê zelal bigirin û xebatekî sade bikin. Herçîke hozanêd xebatkarên vê demê, were, li pişt berdan û di bergehekî dûr da li nivîsîka bingehê dinêrin ku, tîpekî wî yê xuyatir jî, bi zorê va dikarin bibînin.

  Eger tu bêjî: Ma hevalên Pêxember jî merivên ji çewtî û ji şaşîtiyê vala nabin. Tewş ev e ku, bingera xebatên hozana û fermanîkên rêzika Xwedê, dadî û rastiya hevalên Pêxember e ku, ummetê hevwarî kirine û gotine ku, hevalên Pêxember gişt dadkar in û rast dibêjin.

   Berpirs: Erê hevalên Pêxember, bi gorî pirraniya bêberge va ji dirustiyê ra evîndar in û ji rastiyê ra arzûkar in û ji dadê ra xwahişkar in. Lewra çirkîniya derewan, bi hemî çirkîniya xwe va û rindiya rastî, bi hemî rindiya xwe va di wê çaxê da di awakî were da hatiye ravadayînê ku, berga di navbera wan da ji textê bala da bal zemînê va vebûye û ji çalika Museylîme yê derewînê di jêrtirê jêran da yê da bal cêrga rastiya Pêxemberê balayê di ciyê balatirê balatiran da yî va cihêtîkî hatiye dîtinê.