A sisêya: Çawan ku di çarsuyê da li gorê demgehan da yek pertal dibe daxwazîk, dem bi dem, yek pirtî, bihatiyê dibîne. Wusan jî, di ravagaha cîhanê da di çarsûya komaniyêd merfayê û bajarvaniya merûyan da di her çaxê da yek pirtî dibe daxwaz û bihatiyê dibîne; û di sûka wî da dibê: Di çarsuya wî da tê ravadayînê; daxwazî, bal wî va kaş dibin û nêrîn, bal wî va rû didin û hoşîk, bal wî va kaşan dibin. Bi nimûneyê va: Di vê deme da wekî pertalê siyasetê û pêkanîna jîna cîhankiyê û bihatiya felsefeiyê û di çaxa mirovên pêşiyê yên baş da di çarsuya wê deme da pirtiyê daxwaztirîn, daxwazên afirîdê zemîn û a sîmanan, arzûyên wî yê ji me dayî, ji gotina wî da derxistin bû û çareyên da qezenckirina bextiyariya timaniyê ya di cîhana dawiyê da ya ku bi roniya pêxembertî û Qur’anê va di awayê ku nayê dadanêyî da vebûyeyîyê bi destxistin bû.

   Êdî, di wê demê da hiş û dil û can, bi hemî hêza xwe va bal hînbûna daxwazên Xwedayê zemîn û asîmanan va rûdar bûn. Ji  wê yekê da hevaltî û hev axiftin û bûyîk û tewşên komaniyêd merfakiyê, li wî ya dinêrin, û li gorî wî da dikişiyan. Ji  wî rûyî da herekî ku li hilêkekî wî yê baş hebûya, dil û canê wî, bê agah va ji her tiştî da xwendîkekî zanînê hildida û ji tewş û bûyîk û axiftinê ku di wê deme da dikişiyanayê da hîn dibû. Goya her tiştekî, ji wî ra diket ciyê hînkerekî, ji afirîk û hilîka wî ra ji xebatê ra amedekirina hilîkekî rava didayê, hetta were, ev xwendîka afirîkê ronîd kir ku, nêzîk dibû ku, bê tevgeranê va ji xebatê ra hilîka wî çêbibe, bê agir va ronî bibe. Êdî amedekarekî ku di vî awayî da xwendîkekî afirîkê girtiyeyî, çaxa ku dest bi xebata derxistinê va dikir, hilîka wî ya ku ketiye ciyê kibrîtê da ji raza (nûrun ‘ela nûr) ê dibû xuyagah, zû û di demekî hindik da dibû xebatkar.

   Her çîke di vî çaxî da, bi zordariya bajêrvaniya Awrûpayî va û bi zorbendiya felsefa xuristî va û bi giranbûya peywendên jiyanê va hiş û dil belavbûne û ahênik û payînîk kerîbûne, û hoşan li hemberê veşarîkan da bûye yabanî. Êdî, ji bo viya ye ku, di vê deme da yekê wî, di hoşana hozanekî wekî Sufyanê lawê ‘Ûyeyne yê ku di çarsalî da Qur’an ji ber va hildaye û bi zanayan ra cengijî kiriye, li gorê dema ku Sufyan, xebatê bi dest xistiye, ew deh car pirtir, ji demê ra neçar e. Eger Sufyan di deh sala da xebatê peyda kiribe, ev merifa ji sed salî ra neçar e ku, bikare peyda bike. Lewra destpêka xwendina aferîkiya Sufyan, ji dema salê qarqilandinê da dest pê kiriye, nerme nerm,