Êdî, ayetên Qur’anê yên ku seraser bal cîhanê va rûdareyîyan, li gorê vê hîmê da diçin, bingeha cîhanê, wekî bûye yê vedikin rava didin, cîhana kotiyê, çere kotîbûna wê rava dikin, bi wê yekê va rûyê merfa, ji wê da dizivirînin, rûyê rindê cîhana rinda ku li Xwedê dinêreyê rava didin, çavê merfa, bal wê va ditîkînin, huwîdeya bingehîn dihîmînin; divêkên nivîsîka cîhanê dizanînin; li tîp û nimûçên wê, hindik dinêrin; wekî felsefa serxweş, ji kotiyê ra nabin evîndar; divêkê nadin bîrandinê; bi nimûçên tîpan va çaxên merfan di tiştên beyhude da nabûrînin.

   TAVA SISÊYA: Me di Tava Diduya da bal ahistandina huwîdeyê Qur’anê û bal ketina huwîdeya merfa ya li hemberê huwîdeya Qur’anê da yê va awir da. Niha emê, di vê tavê da bi huwîdeyên şagirtên Qur’anê yên ku zelalhiş û rewşendil û huwîdekarên ronîdarên ku keriyê ronakê huwîdekarininayî va li hemberê huwîdeyê Qur’anê da cêrga wana rava bidin, di vî aliyî da ji ahistandina Qur’anê ra awirekî bidin.

   Êdî, ji balatiya Qur’ana huwîdedar ra rêdarekî rasttir û ji bingehtiya wê ra radarekî xuyatir û ji ahistandina wê ra nîşanekî sitûrtir ev e ku: Qur’an, hemî cêrgehên hemî keriyên yekîtiya Xwedê, bi hemî divêkên wan va parêztiye û rava kiriye; dengeya wan hilneşandiye, parêztiye. Hem dengeya hemî bingehên balayê xudatiyê parêztiye. Hem hemî fermanîkên ku navêd Xudê yên xweşik dixwazinanê yê kom kiriye. Êdî, ev parêztin û dengeyî û komkirin, arizîkekî ye; birrakî va di hunerê merfa da tune ye û di çirîka hoşîkê merfên mezin da tunîne. Ne di hunerê rewşendilên ku bal hindirê koçwarê va borîneyan da; ne di nivîsokê ronîkdarên ku bal hindirên tiştan va borîneyan da, ne di zanînêd rewanîkên ku bal cîhana veşarikiyê va çûneyan da tu car tunîne. Goya mînanê parvakirina karan, her kerîkê wan, ji dara gira bingehê da sade li şaxekî, diduyê wê ra dihêle, sade bi meywe wê û bi pellê wê va dibilê; ji yê wê yê dinê, yan haya wî tune, yan jî lê nanêra. Erê, bingeha bêberge, bi nêrînêd teng va nayê çemberkirinê. Wekî Qur’anê, nêrînekê fire divê ku çember bike. Ji  Qur’anê pêva, çendan ji Qur’anê jî digirin, lê bi hişê xwe yê piçûk va sade alîkî, diduyê bingeha mezin giştane dibîne; bi wê ra dibilê; di wê da bend dibe, yan bi pertavê va û yan bi kurtafê va denga bingehan hildişîne, hevwariya wan radike. Ev bingeha, di Şaxa Diduya ya Gotina Bîst û Çara da bi nimûnekî sosret va hatiye ravakirine. Niha jî, bi nimûnekî dinê va bal vê pirsikê va em awir didin.