ji wî fermanberî ra pirtiyê wî tê topkirinê û wenda dibe; çawan geh dibe ku, bi perda ‘ewrekî va kirrîn û firotana xwe hindik dike. Geh dibe ku, hîv li ber rûyê wî da dibe perde: Tevgera xwe bi awakî va dikişîne; pirtiyê xwe û defterên tevgerên xwe top dike. Mînanî wê yekê, her hemin ew fermanbera, çaxekî ewê ji wê fermanberiyê cihê bibe. Hetta tu peywendekî randinê nebe, bi girbûna du lekeyê di rûyê wî da yê ku niha piçûk in; lê bal meziniyê va ronî girtineyê va rojê, tava ku bi destûra Xwedê va li serê zemînê pêçayê, bi fermana Xudê va şûn da bigire; li serê rojê dipêçe; “Êdî li zemînê da karê te nema” dibêje. “Here dojeyê; ewanê ku ji te ra peristinê kirine, fermanberekî olamkarê wekî teyê, bi nerastiyê va piçûkandineyan bişewitîne,” dibêje. Fermana

اِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ

   yê, bi rûyê wî yê reşê lekedar va di rûyê wî da dixûne.

   Nota Xweşbejiyê ya Neha: Qur’ana huwîdedar, geh dibe ku, hinekî divêkên piçûk dibêje; paşê ji bo ku bi çara wan parîkan va hişan bal wargên gir va bajoyê ra wê divêka piçûk bi navên Xwedê yê xweşikê di ciyê bingehekî gir da yî va bi cî dike payîdar dike; dibingehîne û rava dike. Bi nimûneyê va:

قَدْ سَمِعَ اللّٰهُ قَوْلَ الَّتٖى تُجَادِلُكَ فٖى زَوْجِهَا وَتَشْتَكٖٓى اِلَى اللّٰهِ وَاللّٰهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا اِنَّ اللّٰهَ سَمٖيعٌ بَصٖيرٌ

   Êdî, Qur’an dibêje: “Xwudayê Bala, Bihîstekarê Bêberge ye; her tiştî dibihîze, heta çengijiya bi te ra ya jinikekî ya ku ji mêrê xwe da gilî dike ya ku bûyîkekî piçûkeyêyî, bi navê xwe yê Heqq dibihîze. Hem doza jinikekî ya xuyagaha ayîsana naziktirîna banînê û kangaha bingehekî gorantirînê telîzaniyê û giliya wê ya heqqdara ji mêrê wê da ya bal Xudê va yê, di rewşa tiştên mezin da bi navê xwe yê Banînkar va bi hêjatiyê va dibihîze û bi navê xwe yê Heqq va bi dilanî va lê dinêre.” Êdî, ji bo ku vê divêka piçûk mezin bike; dibêje: Xudakî ji çembera çakîna heyîkan, derê ku bûyîkekî piçûktirînê afirandiyan dibihîze û dibîneyê, her hemin gerekî Xudakî ku her tiştî dibihîze û her tiştî dibîneyê be; û yê ku Xwedayê heyîkan be, gerekî derdên çêkberên piçûk sitemberê di nav heyîkan da yî bibîne û feryada wan bibihîze. Ê ku derdê wan nabîne û feryada wan nabihîzeyê, nabe Xuda. Wekî werre ye;  

اِنَّ اللّٰهَ سَمٖيعٌ بَصٖيرٌ

   bi cumleyê wîva, du bingehên gir rava dike. Hem bi nimûneyê va: