يُقَلِّبُ اللّٰهُ الَّيْلَ وَ النَّهَارَ اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِاُولِى الْاَبْصَارِ ۞ وَاللّٰهُ خَلَقَ كُلَّ دَٓابَّةٍ مِنْ مَٓاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشٖى عَلٰى بَطْنِهٖ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشٖى عَلٰى رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشٖى عَلٰٓى اَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللّٰهُ مَا يَشَٓاءُ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدٖيرٌ
Êdî, ev ayeta, dema ku tevgerên sosretê di barandina baranê da di çêkirina ‘ewra yên ji hêjatirê ahistegerên xudatiyê û perda sosretira embara banîniyî, ku rava dike; goya parçên ‘ewran, çaxa ku di banê hewayê da belavdibin wendadibin; mînanê eskerên ku bal bihindanê va çûneyan, çawan bi dengê borîkî va kom dibin; ewana, bi fermana Xwedê va kom dibin, ewran çêdikin; paşê çawan girrohên piçûk piçûk ordîkî çêdikin, wan ‘ewrên perçe perçeyê kom dike, ji parçên wê ewrê di giratî û tewşa çiyayên gerrokê di roja hilrabûnê da yê û di aliyê şilayîyê da di rewşa berf û zîpikê dayî da ava jiyanê, ji hemî jiyandaran va dişîne; lê di wê şandinê da divêk û daxwazekî dixuyê; li gorê daxwaziyan da tê. Divêk ev e ku, tê şandinê. Dema ku hewa, zelal û sayî ye, tu tiştekî tunne ye; parçên wekî komgaha sosretan, asayê çiyan, bi xwe bi xwe va kom nabin; belkî yekî ku jiyandara dinaseyêye ku, dişîne. Êdî, di vê bergaha veşarkî da hilgahê navên wekî (Karînkar û Zanîndar û Tevgerankar û Rêvabir û Perwerkar û Hewardar û Vejînkar) dixuyê.
Balatiya sitûriyê ya Heyşta: Qur’an, geh dibe ku, ji bo ku kirinêd Xudê yê balayî yên tîşkarê di cîhana dinê da yê, bi dilî va bide hildanêyê û hişî ji rastandinê ra bide amedekirinêyê, di cîhê awirandinekî da û di rewşa amadandinekî da, kirinêd wî yê di vê cîhanê da yî dibêje. Yan jî kirinêd sosretê Xudê yê dema pêşhati û cîhana dinêyê, di çehrekî were da dibêje ku, bi pirr hevtayên wan ê dîtinê me va bi wana ra baweriya me tê. Bi nimûneyê va
اَوَ لَمْ يَرَ الْاِنْسَانُ اَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَاِذَا هُوَ خَصٖيمٌ مُبٖينٌ
ta bal dawiya suretê va.
Êdî, di vê kolanê da di pirsika vejiyandinê da Qur’ana huwîdedar, ji bo ravandina vejiyandinê ra di heft, heyşt awaya da di cûrekî cihêk da rava dide. Di serî da: Çêkirina pêşîn dide ber çava, dibêje ku: Hûn çêkirina xwe ya ji avpareyê da bal xûnpareyê va û ji xûnpareyê da bal goştpareyê va û ji goştpareyê da ta bal çêkirina merfakî yê va yî, hûn dibînin.
