ji bo ku ji merfa ra xurekî bigihêjîneyê ra zemîn û asîmanê, du olamkar gerandiye, çawa ku ji bo ku ji her cûrekî mêywên di goşeyên dinê yê zemînê da ji her merifekî ra çara karkirinê bide, hem ji merfa ra mêwa xebata xwe biguherîne; her cûreyê çara jiyanîkê, pêkbîneyê ra gemiyê ji merfa ra olamkar kiriye. Dibê, ji deryavê û bayê û darê ra tewşekî were daye ku, bayê wekî qamçîkî û gemî wekî hespekî; û deryav, dibin lingê wî da wekî çolekî dimîne. Merfa, bi navberiya gemiyê va ji hemî zemînê ra hevwar kiriye, digel ku çeman û rodên mezin, mînanî yek navberîkî hildanêyê afirîkê merfa olamandiye. Hem hîvê bi rojê va digerîne, ji bo ku demgahan û qenciyêd renga rengê qencîkarê bingehîniyê ku di demgahan da diguherinan, ji merfa ra pêşkêş bikeyê ra wana, mînanî du olamkarên bindest çêkiriye û ji bo zivirandina wê dolaba mezin ra wana mînanî du domdaran afirandiye. Hem şev û royê ji merfa ra olamkar gerandiye. Dibê, şevê, ji xewa hêsaniya wan ra wekî perdeyê çêkiriye û royê, ji jîngaha wan ra mînanî bazargahekî olamandiye. Êdî, ji piştê van qenciyêd Xwedê dijmêreyî da rava dide ku, qenciyêd ji merfa ra hatine dayînê, çemberekî wan ê çi fire heye; di wê çemberê da jî, çewa qenciyêd bê jimar tijîneyê, bi vê dubakê 

وَاٰتٰيكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَاَلْتُمُوهُ وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللّٰهِ لَا تُحْصُوهَا

   va rava dide. Dibê, bi zimanê amedeyî û xwastina afirîkî va merif çi xwestiye; gişt hatiye dayînê. Qenciyê Xwedê yê ji merfa ra yê, bi jimarê va riha nabe û dawî lê nayê. Erê, êdî ku xwanekî xurekê merfa, zemîn û asîman be û ji xurekên di wê xwanê da yê, hinekî wan, tiştên wekî roj û hîvê û şev û royê be; her hemin qenciyêd rûdarên bal merva va nayên berge û jimarê.

   Raza Xweşbêjiyê ya Hefta: Geh dibe ku, ayet, ji bo ku peywendê xuyakî, ji hilêka çêkirinê da rût bike û bidorîne, amanc û meywên peywendên birî rava dide, ta ku were zanînê ku, peywend, sade perdekî xuyakî ye. Lewra daxwastina meywêd hêja û amancêd pirr huwîdedar, gerekî karê yekî pirr zana û huwîdedar be. Peywend jî, bê hiş û bê can e. Hem bi dagotina meywe û amanca wê va ayet rava dide ku, peywend, çendan li ber çava da di hebûnê da bi peywendbiran va girêdayî û hevtenişt dixuyên. Lê, di bingehiyê da di navbera wan da bergekî dûr heye. Ji  peywendê da bal peywendbirê va were dûrayî heye ku, destê peywendekî mezintir, bal çêkirina peywendbirekî piçûktir va nagihîje.