Hem Qur’an, digel ku ji bo ravadayîna fermanîkê bûyîkên cihêk û jimarîk ra hatiye yê da balatiya dûzankî werre yê rava dide ku, goya ravadayîna yek bûyîkekî ye.
Hem Qur’an, digel ku di tewşên cihêk û cûrevîk da di rewşên hevwarê zanîna guhdarên bê jimar da bi daketinêd axeftêyê va hatiye xwarê; were hevasayîkî xweşik û xweşkêşanekî rindik rava dide ku, goya tewş yek e û cêrgekî zanînê ye; kêşanekî wekî avê dikişeyê rava dide.
Hem ew Qur’an, digel ku ji cûreyên guhdarên dûrîk û jimarîk ra rûdarane axiftiyane; were hêsatîkê axivana wê û sitûrîkê rêzana wê û ravatîkê dazanîna wê heye ku, goya guhdarên wê, cûrekî ye; hetta her cûrekî guman dike ku, bi hîmaneyê va guhdar, ew bi xwe tenê ye.
Hem Qur’an, di gel ku ji bo ravandin û gihîjandina bal hinekî amancêd rêberiyê yê cihêk û hêdîk va yê ra hatiye xwarêyê; were rastîkî bala, were dakêşanekî nazik, were dûzanekî xweşik heye ku, goya daxwazi yek e.
Êdî, van peywendana, peywendên şewişanî bûne; di ahistandina axivana Qur’anê da û di xweşkêşan û hevwariya wî da hatine xebitandinê. Erê, her merfê dilê wî bê êş; hişê wî rast û canê wî bê derd û çeşna wî xweş, di axivana Qur’anê da kêşanekî rind, hevwarîkê narîn, ahengekî xweş û xweş axiftinekî yekta dibîne. Hem merfê ku di dilê wî da çavekî sax heyeyî dibîne ku, di Qur’anê da çavekî were heye ku, ew çava, hemî heyîkan bi der û hindirê wan va mînanê rûpelekî eşkerayê li ber çav da yê dibîne; mînanê ku dixwazeyê dizivirîne; di awakî ku dixwazeyê da divêkên wê rûpelê dibêje. Eger em bingeha wê roniya yekê, bi nimûnêd wê va rava bikin çend postalekî divê. Wekî werre ye; ez bi ravadayînê li dora ciyandina vê bingêhê da yî di nivîsokên min ê ‘erepkî yê dinê da û di Îşaratû’l- Î’caz’ê da û di van bîst û pênc Gotinan da yê va besdikim; bi awayê nimûne va, koma Qur’anê bi carkî va rava didim.
RONIYA DIDUYA: Di warê balatiya ahistandîka di rewşa wî ya nîgarîna di aliyê navên xweşik û dubayên ku Qur’ana huwîdedar, di dawiyê ayetên xwe da ravadiyeye da ye.