ALAVA DIDUYA

   Sê roniyê alava diduya hene

   RONIYA YEKÊ: Di tewşa komaniya Qur’ana Ahestegerbêj da kişanekî zelal, xweşîkî bala, hevsipartinekî zexim, hevwarîkî stûr heye û di navbera tomik û tewşên wê da hevalîkirinekî hêzûk heye û di nava ayat û daxwazên wê da, bersivdanekî bala heye ku, bi guwahiya pêşwerên hozanê bi hezara yê wekî Zemexşerî û Sekakî û Ebdulqahirê Circanî yên xwendina Beyanê û fennê Me’anî û Beyanê yê va payîdar e; digel ku heyşt, neh peywendên ku wê bersivandin û alîkirin û hevsipartin û kêşanî û xweşiyê bişkininan û hilşinînan henin ku, wan peywendan, ji hilşanê ra na; belkî ji kêşana wî û xweşiya wî û hevsipartina wî ra hêz dane. Sade wan peywenda, bi awakî va fermanîka xwe dakişandine; serên xwe, di perda rêzik û xweşkêşanê da derxistine. Lê çawan ku di gewdeyê darekî dozê yektayî da hinek girêk û tûjik dertên. Lê ji bo hilşandina hevwariya darê ra dernakevin; belkî ji bo dayîna meyweya ku bingerra balatî û zîbatiya sosika wê darê ra derdikevin; mînanê vê yekê bi xwe va; van peywendana jî, ji ku ji xweşkêşana rêzana Qur’anê ra divêkên bihadar bidinêyê ra serên xweyê tûj derdixînin.

   Êdî, ew Qur’ana eşkera, digel ku di bîst sala da bi gorî ciyên xwestekan va bi awayê tek tek, cihê cihê, parçe parçe va hatiye xwarê; wusan hevwarîkê wê yê bala heye ku, goya  mînanê ku di carekî da hatiye xwarêyê, hevwarîkî rava dide.

   Hem ew Qur’ana, di gel ku bîst salî da li gorê peywendên daketinê yê hem cihêk û dijber da hatiye va balatiya hevsipartinê yê were rava dide ku, goya  bi yek peywendekî va daketiye.

   Hem ew Qur’ana, digel ku bi awayê bersiva pirsên cihêk û zivirandî va hatiyeyê va hevgirtin û yekbûniya dawîn rava dide. Goya bersiva yek pirsînekî ye.