zanînêd bêjimar û cihêkê rê zanînê, ji deryava zanîna xwe da rijandiye; çawa ku huwîdeyê bingehînê çembera heyîkan û zanînêd bingehînê çembera xuda hebûnê û nasînêd kûr ê çembera cîhana dinêyê, ji wê deryava xwe da bi dûzanî û bi pirranî va dirijîne. Ji vê çirûskê ra nimûne were anînê, nîvîsana postalekî divê. Wekî were ye, sade bi awayê nimûne va em van bîst û pênc Gotina rava dikin. Erê: Bingehên rastê hemî bist û pênc Gotina, ji deryava zanîna Qur’anê da meger bîst û pênc çilk in. Di wan Gotinan da kêmasî hebe, yê zanîna min a kurt e.
Çirûska Çara: Firetiya tîşîka di kolgahên wê da ye. Erê: Kolgahên hemîşkiyî merfa û olama merfa û yên cîhanê û afirîdê cîhanê û yên zemîn û asîmanê û yên vê cîhanê û wê cîhanê û yên dema borî û ya hatî û yên ezel û ebediyê komandiye, digel ku ji çêkirina ji pirtika avê da bal ketina di wê gorê da yê va û ji rêzikê xwarin û razanê da bigire, ta bal kolgahên endaze û daweriya Xwedê va; û ji şeş roj çêkirina cîhanê da bigire, ta bal olamên di hatina bayandayî ku bi sondê
وَالْمُرْسَلَاتِ
û
وَالذَّارِيَاتِ
ê va balê va tê awirdayîniyê va û ji têketina di dil û daxwaza merifaya bi awirên
وَمَا تَشَٓاؤُنَ اِلَّٓا اَنْ يَشَٓاءَ اللّٰهُ
û
يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهٖ
yê va da bigire, ta bal
وَالسَّمٰوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمٖينِهٖ
yê va dibê bal girtina wê ya hemî asîmanayê di çinga xwe dayê va û ji çîçek û tirî û xurmayê zemînê
وَجَعَلْنَا فٖيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخٖيلٍ وَاَعْنَابٍ
da bigir, ta bal bingeha sosreta ku bi â
اِذَا زُلْزِلَتِ الْاَرْضُ زِلْزَالَهَ ا
yê va tê gotiniyê va û ji rewşa asîmaniya di tewşa
ثُمَّ اسْتَوٰٓى اِلَى السَّمَٓاءِ وَهِىَ دُخَانٌ
nê da bigire, ta bal qelişana wê ya bi dûmanê û ketina sitêrkan û belavbûna wana di deşta vala ya bê sînor dayî va; û ji vebûna cîhanê ya ji bo rencanî rayê da bal derîgirtina wê va; û ji gorrê ya qonaxa pêşîna cîhana dinêyê şûnda, ji navberê da, ji komandinê da û ji pirê da bigire, bal biheştê va bal bextiyariya timmaniyê; va ji bûyîkên dema borî da û ji çêkirina gewdeyê Adem da û ji qewxaya du lawên wî da bal tofanê va û bal xeniqana gelê fir’ewn va û bal bûyîkên hêjayê pirrî pêxemberan va û ji bûyîka ezelkiya ku
اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ
balê va awir dideyê da bigire, ta bal bûyîka ebedkî ya ku
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
dibêje yê va hemî kolgahên hîmane û hêjaneyê,