û bi çirayên alatrîkê va hatiye sosikandinêyê û çiyayên ku di rewşa çemberekî gerrane da û pêşîn asîmanê li serê wan da dixuyînan, di numuna singêd wê çadirê dayê dihoşîne û ji hosteyê xwe yê mezinkar ra sergerrane perestinê dike.

   Ji axiftinê da peşka merfekî xweşbêjê konrûnişt ew e ku: Rûyê zemînê, çol û deştekî, zencîrên çiyayan, mînanê konêd ku çirayê gellek pir û pirr cihêkî, goya  qata xweliyê, li ser sitûnêd bala da hatiye avêtinê û serên tûjê wan sitûnan, wê perda xweliyê, bi jor da hildane, cîgahên çêkbirrên gellek pirr cihekê li hev dinêrînêyî dihoşîne, ji aferîdê xweyê mezinkarê ku wan afirandiyên mezinê gir, li rûyê zemînê da wekî konan, bi hêsayî va sazandiye û daniyeyê ra kunda sergerranî dibe.

   Ji wê axiftê da para merfekî xweşbêjê zemîn zanayê, ew e ku: Giloka zemînê di rewşa gemîkî da ku deryaya hewayê û yan a esîrê ya çemberdar da aşbêrê dike yê da û çiyayan, di awayê sing û sitûnên ku ji bo ciyandin û takêşaniyê ra li ser wê gemiyê da hatine çikandinê yê da dihoşîne, li hemberê Xwedayê karînkarê baladarê ku giloka zemîniya gir, wekî gemîkî dizgûn çêkiriye, me di navê da daniye, li kenarêd cîhanê digerîneyî da  

سُبْحَانَكَ مَا اَعْظَمَ شَأْنَكَ

   dibêje.

   Ji vê axiftê da para merfekî huwîdeyê arizîkî bajartiyê û tewşa komaniyê, ew e ku: Zemînê, xanîkî û sitûna jîna wî xaniyî, jîna canberîkan û sitûna jîna canberîk, av û hewa û xweliyê ku peywendên jînê ne û sitûn û singa av û hewa û xweliyê çiyan in. Lewra çiyan, enbara avê û şeyiyê hewayê ne, xazên ziyankar û kom dikin û hewayê zelal dikin û payankarê xweliyê ne, ji heriyê û ji îstana deryayê da diparêzin û bi awayê enbara divêkin dinêyê jîna merifatiyê dizane ji Hostayê Mezinkar û bexişdarê ku van çiyayê mezin, bi vî awayî va ji zemîniya xaniyê jîna me ra sitûn çêkiriye û ji jîngaha me ra enbaradar gerandiyeyê ra bi balatiya mezinandinê va hemd û pesin dide.

   Ji vê axiftê da peşka pêlezovekî huwîdeyê xuristiyê, ev e ku: Hejan û lerzana ku di zikê giloka zemînê da bi awayê hinek wergerran û tevliheviyan peyda dibeyê, bi derketina çiyan va di ciyê xwe da dimîne û peywenda mayîna wê ya di gergah û çerxgaha xwe da û peywanda derneketina wê ya ji gergaha xwe da bi hejana lerzanê va yî, derketina çiyan e û hêrs û girra zemînê, bi qulikên çiyan va bihin dide, bi wê va di cî da dimîne yê dizane, giştane bal baweriyê va tê,