bal wî deriyî va vegeriya û şêr û ejderha, rewşa du olamekara poşandin û wî bal hundir va xwestin. Hetta ew şêra, ji wî ra ket hespekî hînkirî.
Êdî hey nefsa min a tenbel û hey hevalê minê xeyalkî! Werin em rewşê van du birayan, dabikişîn. Ta ku, em bibînin û bizanin ku başîtî, çawan başîtiyê tîne û nebaşîtî jî, çawan nebaşîtiyê tîne.
Binêrin, rêwiyê bedbextê rêya çepê, her gavê ji ketina devê ejderhayî ra payan e û dilerize û ev bextiyara jî, bal baxçekî meywedar û ronîkdar va tê xwestinê. Hem ew bedbexta, di gêjanekî êşan da û di nav tirsekî mezin da dilê wî, parçe dibe û ev bextiyara jî, di nav nêrînekî noşîn û tirsekî şîrîn û nasînekî evîn da li tiştên hosret dinêre û lê digere. Hem ew bedbexta, di nav kovîtî û bêhêvîtî û bêkesiyê da azar dikşîne û ev bextiyara jî, di nav hogirî û umîd û arzûtiyê da kêfxweş dibe. Hem ew bedbexta, xwe ji êrîşa cinawirên kûvî ra mînanî amanc û berbend, xwe dibîne.
Û ew bextiyara jî, mêvanekî hêja ye ku bi olamekarên sosretê mêwandarê camêrê ku lê mêvan bûye va hogirî dike û dibile. Hem ew bedbexta bi xwarina êmîşên bi xuyakî va xweş û bi veşarekî va jehirîdarê va azara xwe dilezîne. Lewra, ewan meywana, nimûneyên ji çejandinê ra destûr heye. Ta ku ji bingehên wan ra bibe xwestekar û bibe kirîndar. Ya na, wekî dewar, ji xwarina wî ra destûr tune ye û ew bextiyara jî, çejnî dike, karî hîn dibe. Xwarina wê şûn da dide û bi payanî kêf dike.
Hem ew bedbexta, bi xwe li xwe sitem kiriye. Heqîqetekî rind ê wekî nava rojê û tewşekî ronakî, bi koraniya xwe va ji xwe ra bal rewşa dojekî û bedgumanekî tarî û taristan va aniye. Ne ji dilşewatiyê ra hêja ye û ne jî ji kesî da heqê wî yê giliyê heye.
Bi awayê nimûneyê va merifekî di baxçeyekî xweş da di nav dostan da di danê havînê da di mêvanberîkî xweş da bi kêfê va qîm neke, xwe bi tiştên serxoşkirê pîs va serxoş bike, xwe di nava zivistanê da û di nav cinawiran da xwe birçî û tazî, bihoşe û dest bi qêrîn û girînê bike, çawan ji dilşewatiyê ra hêja nîne. Bi xwe li xwe sitem dike. Dostên xwe cinawir dibîne; wan piçûk dike. Êdî ev bêdbexta jî, werre ye.
Û ew bextiyara jî, heqîqetê dibîne. Heqîqet jî rind e. Bi zanîna rindaya heqîqetê va ji kemala xwedanê heqîqetê ra rûmet dike û ji rehmeta wî ra hêja dibe. Êdî, raza daweriya Quranê ya ku dibêje:
