heger ahurmanêd we bikarbin deyax bikin; dikarin wana bi gulleyên wekî çiyan va biqewitînin. Hem, hûn bi koraniya xwe va di koçwarê Xudanekî Mezinkarê wusa da serkêşiyê dikin ku; ji eskerên wî da yên were hene ku, ne çêkberên piçûkê ahiste yê wekî we, bihoşana nebûyîkî va hûn di giraya çiya û zemînê da dijminekî gawir bûyana; hesinêd agirdar û stêrkin di giraya zemîn û çiya da dikarin bal we va bavêjin, we belav bikin. Hem hûn qanûnkî wusan dişkînin ku, êd werre, bi wî va girêdayine ku, eger divêk hebe dikarin zemînê we li rûyê we bixînin û mînanê gulleyan, sitêrkên wekî gilokan, bi destûra Xwedê va bi ser we da bibarînin.

   Nuxta Sisêya: Nîgartiya tîşika di cureyên axiftina wê da ye. Erê, cureyên axiftina Qur’anê hem hosret in, hem nîgar in, hem sosret in, hem serwextekar in, hem li ser nimûna tu tiştî û tu kesî da neçûye, tu kes jî, nikare li ser nimûna wê biçe. Çawan hatiye, were wan cureyana, tezetiya xwe û ciwantiya xwe û hosretiya xwe, tim parêztiye û diparêzin. Ji  wan e cure ya nîgara di tîpên birrandî yê  

الٓمٓ ۞ الٓرٰ ۞ طٰهٰ ۞ يٰسٓ ۞ حٰمٓ ۞ عٓسٓقٓ

  wekî şifrê ne, asayî di serê hinkê sûretan da ye ku, me di Îşaratû’l Î’cazê da nivîsye ku, ewa pênc şeş çirûskê ahistandinê yê di xwe da digire, ji wan e ku, tîpên borî yên di serê sûreta da, ji pirr keriyên kifşeyî tîpa yê wekî tîpên (dengdar û bê deng û hişk û nerm û şimitok û qirqilok) da ji her kerîkî da, nîvê wê girtine yê, ku parva bûnê hilnade yê, ji sivikê wê da nîvê pirr û ji giranê wê da nîvê hindik girtiye; bi wî awayî va hemî keriyên wan nîvî kiriyê. Van keriyên di nav hev û tevlihev da, bi tek rêkî tenê yê dizî yê di nav dused parî da û bi hoşane va nayê zanîniyê va giştane nîvîkirin çak bûye, di vê tewşê da di wê rêyê da di wê berga fire da ajotina axivanê, karê hişê merfa nîne û rasthatin têkil nabe. Êdî, tîpên di serê sûreta da, yê ku şifrekî Xwedakîneyî, mînanî vêya, hêj pênç-şeş çirûskên ahistandineyî rava didin. Digel ku zanayên xwendina razên tîpan bi hozanêd rewşendilan va ji van tîpên birrandî da, pirr raza derxistine û bingehêd were dîtine ku li bal wan da van birandîkan bi tek serê xwe va ahistegirekî pirr ronak e. Ji  bo ku em xwedanê razên wan nînin; hem em nikarin di cêrga ku hemî çav bibînînî da rava bikin; lewra wî deriyî venakin. Sade em bi sipartina pênç-şeş çirûskên ahestandinî yê ku di Işaratû l-I’cazê da li dora vana da hatine ravadayîniyê va bes dikin. Niha emê, bi gorî sûret û bi gorî divêk û bi gorî ayet û axift û axifteyê va bal cureyên axiftina Qur’anê va yek awira bidin.