Nuxta Diduya: Xweşbêjiya tişîka di divîka wê da ye. Li vê nimûna di Gotina Sêzdeha da ravadayiyê binêre. Bi nimûneyê va: Tu dixwazî, xweşbêjiya veşarkî ya di ayeta  

سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِى السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَهُوَ الْعَزٖيزُ الْحَكٖيمُ

yê da biçeşnînê, xwe di berya ronîya Qur’anê da di çaxa nezantiyê da di çola koçertiyê da xwe bihoşe ku, di gavekî ku hertişt di bin tariya nezanî û gêjaiyê da bi perda hişkatiya xweristê va pêçandiyeyî da ji zimanê Qur’anê yê asîmanekî da,mînanî

سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِى السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ

 yê, yan jî, mînanî  

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوَاتُ السَّبْعُ وَالْاَرْضُ وَمَنْ فٖيهِنَّ

yê, ayetan bibihîze û binêre. Çawan ewan hebûkên cîhanê yên miriyî, yan razayî, bi dengê (

سَبَّحَ

) û (

تُسَبِّحُ

) yê va di hişê bihîstekeran da çawan vedijîn û hişyar dibin, radibin ji Xwedê ra yad dikin û ewan stêrkên yek agirpareyê hişkê li rûyê asîmanê tarî da û wan çêkberên perîşanê li zemînê da, bi dengê (

تُسَبِّحُ

) yê û bi roniya wê va li ber çavê bihîsteker da, rûyê asîman, di rewşa devekî da û hemî stêrkan, di ya yek axifteyên huwîdexuyan û yek roniyê bingegoyan da û giloka zemînê di ya seriyekî da û deşt û derya, di ya yek zimanî da û hemî canber û giyan di rewşa yek axifteyê tesbîhfeşan da xwe rava didin. Bi nimûneyê va: Li vê nimûna di Gotina Panzdeha da ravadayî binêre:

يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ اِلَّا بِسُلْطَانٍ ۞ فَبِاَىِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ۞ يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَ نُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ۞ فَبِاَىِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ۞

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابٖيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطٖينِ

yê, guh bide û binêre ku çi dibêje? Dibêje ku: “Gelî merif û cinnê di nav ahestî û pestiya xwe da, pozbilind û ‘inirkar û di nav jarî û belengaziya xwe da, serkêş û inirkar, hûn ji fermanêd min ra fermanberiyê nekin, da ka ji destê we da tê, ji sînorê koçwarê min da derkevin. Hûn çawan diwêrin ku, li hemberê fermanêd padîşahekî were da werin; stêrk û hîv û roj wekî leşkerên wî yê fermanber, ji fermanêd wî ra olamiyê dikin. Hem, hûn bi serhildana xwe va li hemberî Dawerekî Mezinkarê were da derdikevin ku, eskerên wî yê olamkarê mezinê were hene ku,