Axifta

مِنْ

  ji bo parîkandinê ye, parçekî divê; hindikiyê dide. Axifta

عَذَابِ

  yê li gorî nekal û ikabê da curekî azara sivik e ku bal hindikiyê va awir dide. Axifta (

رَبِّكَ

) yê di şûna Qahhar û Cebbar û Munteqim da, dîsa bi ravadayîna telîziyê va bal hindikiyê va awir dide. Dibêje ku perçekî azara di ev çend hindikiyê da wuha daxkar be, hûn dikarin hendaze bikin ku işkenca Xwedê çere bêter e. Êdî di vê tomikê da hendamên biçûk çawan li hevûdu dinêrin, aliyê hevûdu dikin; her yek bi zimanê xwe va dawxazîka mezîn sitûr dike. Ev nimûna bi awakî va li axift û dawxazîkî dinêre.

   Nimûna Diduya:

وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ

  ye, hendamên vê tomikê ba li pênç peywendên hildana sedeqeyê va awir didin.

   Peywenda Yekê: Di cêrga ku ji sedeqê ra neçar nebeyê da sedeqe dayîn e ku, (

مِنْ

 ) a parîkandinê ya di axifta

وَمِمَّا

yê da, wê peywendiyê dide.

   Peywenda Diduya: Girtina ji ‘Elî û dayîna ji Welî ra nîne, belkî dayîna ji pertalê xwe da be. Axifta (

رَزَقْنَاهُمْ 

 ) vê peywendiyê dide, dibê “ji yê ku me daye we da bidin.”

   Peywenda Sisêya: Minet nekirine. Axifta (

نَا

 ) ya di (

رَزَقْنَا

 ) da, bal vê peywendiyê va awir dide, dibê ku, “Ez xuregê didim we, di dayîna ji malê min da ji bendeyê min ra yê da mineta we tune ye.”

   Peywenda Çara: Ji merfekî were ra bide ku ji daxura xwe ra bixebitîne. Ya na ji merfên ku li gewendetiyê ra di xebitînin ra sedeqe hêja nîne. Axifta (

يُنْفِقُونَ

) yê bal vê peywendê va awir dide.

   Peywenda Pênca: Dayîna bi navê Xwedê ye ku (

رَزَقْنَاهُمْ

 ) wê ya dide. Dibê ku, “Mal ê min e, bi navê min bidin.” Bi van peywendan ra fireyandin jî heye. Dibê ku sedeqe çawan bi pertal va dibe, bi xwendinê va jî dibe, bi gotinê û bi kirinê û bi şîretê va jî dibe.

   Êdî, (

مَا

 ) ya di axifta (

مِمَّا

) yê da bal van keriyan va bigiştaniya xwe va awir dide. Hem ev tomika jî, bi xwe bi xwe awir dide. Lewra, serbest e, giştaniyê dide.