Berpirs: Eger berbirî çak bûya, li ser her tewşê da birrakî ew ê bihata rahîştinê. Lewra, pirsika anor û namûsê û tirsa can û pertal hebû. Eger bihata rahîştinê, li ser her tewşê da ew ê alîdar gellek pirr hebûyana. Lewra ji rastiyê ra berbir û ‘inirkar, tim pir bûn. Eger alîkar bidîta; li ser her tewşê da ew ê nav bidaya. Lewra, gengejiyekî piçûk, bala merifa dikişîne; di destana da nav dide. Bûyîk û gengejiyekî wuha sosret, veşartî namîne. Li dijberê Îslametiyê da ta tiştê çirkîntir û pîstir tê gerandinê û navdar dibe. Tewş ev e ku, di warê berbiriyê da ji gotinekî, diduyê Museylîmeyê derewîn pêva tişt nehatiye hildanê. Ew Museylîme jî, çendan xweşbêjiya wî hebûye; lê ji bo ku hate dayîn ber gotina Qur’anê ya xwedanê rindî û zîbatîkî bêberge da gotinê wî, di rewşa zewzekiyê da derbazê dîrokan bûye. Êdî, ahestandina di zar xwêşiya Qur’anê da ye, birrakî wekî ku du cara didu çar dike heye ku, kar wuha dibe.

   REWŞA DIDUYA: Em ê huwîdeyê ahestandina Qur’anê ya di xweşbêjiya wê da yî, di pênc nuxta da em ê vexînin.

   Nuxta Yekê: Di rêza Qur’anê da xurtayîkî tişîk heye. Wê xurtayî û stûriya di rêzanê da di Îşaratû l-Î’caz da ji serî da ta binî va vê xurtaya rêzanî rava dike. Mîlê se’etê yê ku du dîk û demkut û dembêjê dijimêreyî û dûzana hev digihêjîneyî, çi be; rêzana Qur’ana hoydarî ya di hendamên di her tomikekî da yî û rêzika di axifteyên wê da û dûzana wê ya di hevwariyên tomikan da li hember hevdayî, di asakî were da di Işaratû l-Î’caz da ta dawiya wê va hatiye ravadayînê. Kê bixwaze dikare li wê binhêre û vê xurtaya tîşîka di rêzanê da di vî awayî da dikare bibîne. Sade nimûnekî, diduya, ji bo ravadayîna rêzana di hendamên tomkekî da ra em ê bibêjin.

   Bi nimûneyê va:

وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّكَ

 di vê tomikê da ji bo dehşetdarê ravekirina azariyê ra bi ravadayîna tesîra zoraka hindiktirê wê va ravadayînê dixwaze. Divêk ew e ku, tomika ku wê, hindikayê rava bideyê, hemî hendamên wî jî ewên li vê hindikayê binêrin û hêzê bidinê.  Êdî, axifta

 لَئِنْ

 yê gumandin e. Guman li hindikiyê dinêre. Axifta

مَسَّ

  yê “hindik tê gerane”, dîsa hindikayê dide. Axifta

نَفْحَةٌ

  nê û maya wê bêhnokekî ye; hindikayê dide. Çewa ku çehra wê yekê rava dide. Di gotina xwendina (dakişanê) da binika care, yek divê, hindikyê dide. Nûnika nenasandiya di

نَفْحَةٌ

 nê da ji bo hindikandina wê ye ku, dibê “were piçûk e nayê zanînê.”