hem tek nivîsîkekî pakî fire ye ku pirr nivîsîkên ku ji hemî dawxazên veşarînê hemî merfa ra zivirgahê bibiniyê di xwe da hildide, hem nivîsîkekî asîmankî ye mînanî nivîsîkxanekî pakîne ku ji avrêjên cihêk û ji rêgahên curecureyî hemî rewşendilan û rastgoyan û nasdaran û hozanan ra yek nivîsokî ku noşgaha avrêja di her yekî wandayî ra hejayî û wê avrêjê bironîne û ji ajogaha her rêgahekî ra hevwar û wî ya birewşîneyî derdixîne.

   PERÇA DIDUYA U DAWÎKA NASANDIN: Qur’an ji bo ku ji textê mezintir da ji navê mezintir da û ji cêrga mezintira her navî da hatiye, mînanî ku di Gotina Donzdeha da hatiye vexistinê û ravadayînê; Qur’an bi gorê xwedanê hemî cihana va gotina Xwedê ye, hem bi rewşa xwedayê hemî hebûkan va fermana Xwedê ye. Hem bi navê afirîdê hemî asîmana û zemînê va axaftinekî ye. Hem di aliyê xwedatiya bêberge da peyîvanekî ye. Hem bi jimarîka padişahiya giştaniya pakane va axiftîkekî ezelkî ye. Hem di nuxta nêrîna banîna fireya çemberdar da defterekî nêrînêd banînkî ye. Hem bi gorî mezinatiya çagerîna Xwedatiyê va komekî hevaxivanî ye ku carinan di serê wan da şifre heye. Hem nivîsîkekî pakê huwîdeweşane ku bi hatina ji çembera navê mezintirdayî va li hemî çemberîkên textê mezintir dinhêre û lê digere; û ji vê razê da ye ku rewşa (navê) –Gotina Xwedê- pirr bi hêjatî va ji Qur’anê ra hatiye dayînê û tim jî tê dayîne. Ji  Qur’anê şûnda cêrga nivîsîk û pelên Pêxemberêd mayîn tê. Axiftokên Xwedê yê mayînê bêdawîn jî, hinekî wî jî axiftankî di rewşa serweşa daye ku bi gorekî arizî va û bi rewşekî piçûk va û bi vexuyankî arizîk va û bi navkî parîk va û bi xwedatîkî arizî va û padişahîkî arizandî va û banînkî arizkî va dixuyê. Serweşînê periyan û merfan û canberan bi gorê hemîşkî û arizkiyê da pirr cihê ne.

   PERÇA SISÊYA: Qur’an, nivîsîkekî asîmanîkî ye ku nivîsîkên hemî pêxemberên çaxcihêk û nivîsokên hemî rewşendilên averêjcihêk û hunerên hemî zelalhişên rêcihêkiyê, bi kurtayî va di xwe da digire; û şeş aliyên wê ronak û ji tariya xulyae û gumana zelalkiriye; û nuxta spartina wê, bi rastbawerî va wehya asîmanî û gotina ezelî ye; û nîşanga wê û amanca wê bi dîtin va bexteyariya timanî ye; û nava wê bi eşkeretî va sade rêya rast e û serê wê bi bivêkê va ronyiyêd baweriyê ye; û bin wê, bi zanîna baweriyê va û rêdar û radar e; rastê wê, bi teqilandinê va destdayîna dil û can e; û çepê wê bi çavê baweriyê va bindestkirina hiş û bîr e; û mêwa wê, bi bingeha baweriyê va banîna banînkar e; û xaniyê bustan e û warge û rewaiya wê, bi gumana rast va daxwaza perî û merî û cina ye.