Hey nefsa kotî! Eger tu bêjî: “Ez nabim merivê yabanî, ez dixwazim bibim canber.” Min ji te ra çend cara gotibû, tu wekî canbera nabî. Lewra, ji bo ku di serê te da hiş heye, ew hişa bi şîmaqa derdên borî va û tirsên hatî va li rûy û çav û serê te dixîne û dikute, di nav kêfekê da hezar derdî dixînê. Her çêke canber, kêfekê xweşî bê derd digire û kêf dike. Wekî were ye, di serî da hişê xwe derxîne û bavêje, paşê bibe canber. Hem sêla azirandiniya

كَالْاَنْعَامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ

 yê bi xwe.

   Mêwa Pênca: Hey nefsê! Mînanê ku me car bi car gotiye, meriv ji rûyê ku mêwa dara afirîkê ye, wekî mêweyê, dûrtir û firehtir e û li hemiya dinêre û dindika dilekî ku aliyê yektiya hemiya di xwe da vedişêreyê, hildide û afirandîkî ye ku rûyê wî li pirranî û pûçanî û li cîhanê dinêre. Peristin jî, peywendekî ye ku rûyê wî, ji pûçaniyê da bal mayînê va û ji şênî da bal Xwedê va û ji piraniyê da bal yekaniyê va û ji dawiyê da bal serî vadizivirîne, yan jî di navbera ser û binî da nuxtekî hevgirtinê ye. Çawan ku mêwekî bihîkdar ê hêjayî ku bibe tuxum, eger li rewandarên di bin darê da yê binêre, bi rindiya xwe va bipesine, xwe bal destê wan va bavêje, yan bêhay bimîne, bikeve, ew ê bikeve destê wan, parçe bibe, wekî tek mêwekî rêzikane yê bêhude biçe. Eger ew mêwa, nuxta spartina xwe bibîne û bihoşe ku, dindika di nav wê da alîka yekitiya hemî darê digire, digel ku ji mayîna darê ra û ji kudana bingeha wê ra pêwist e dibe bûna wê bihoşe, Wê çaxê, tek dindikekê di nava wê tek mêweyê da ji bingehkê hemîşkiyê timmanî ra di nava jiyankê mayîndar da yê ra dibe xuyagah. Were jî, meriv, eger di pirraniyê da noq bibe, di nav heyîkan da bixeniqe, bi evîna cîhanê va sersem bibe, bi kena pûçîkan va bixape, xwe ba li hembêza wan va bavêje, her hemin di ziyankê bê dawîn da dikeve; hem pûç dibe, hem digere pûçîk, hem bal hîçê va dikeve. Eger ji zimanê Quranê da bi goyê dil va xwendîkên baweriyê bibihîze, serê xwe hilbide, bal yektiyê va bizivire, biner dîwana peristinê va bal textê balatiyan va dikare hilkişe, bibe merfekî payîdar.

   Hey nefsa min: Êdî ku bingeh wiha ye û êdî ku tû ji şînî yê Îbrahîmane yê, bi asayê Îbrahîm

لَٓا اُحِبُّ الْاٰفِلٖينَ

  bibêje û bal Dilberê Payîdar va rûyê xwe bizivirîne û mînanê min wiha bigrî.

   Êstranê Farisîkî yê li vî derê di Wargê diduya yê Gotina Heftdeha da hatine nivîsanê. Bi wî yekê va di vira da nehatine nivîsanê.