Muhemmedê Erebî endelîvê cûreyê meriva yê xwedîkar û bilbilê zarên Ademî yê xwedî Quran yê ku di bostanê cîhanê da hemî hebûkên zemîn û asîmanayî, bi awazên xwe yê nazik va û bi ahingêd xwe yê xweşik va û bi tesbîhên xwe yê bala va bal coş û xiroşê va aniye.

عَلَيْهِ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ اَمْثَالِهٖ اَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَ اَجْمَلُ التَّسْلٖيمَاتِ

   A peyda: Canberên ku di seraya cîhanê da olamkiran, bi balatiya olamiyê va ji fermanêd çêkerîn ra serferotiyê dikin, amancêd di afrêka xwe da bi awakî rind va û bi navê Xwedayê bala va rava dikin; olamêd jiyana xwe, bi cûrekî nîgarîn va bi hêza Xwedayê Bala va dikin; tesbîh û peristinêd ku bi wê yekê va dikinaya, yadîgar û şabaşêd wan in ku, ba li dergahê Afirîdê Mezinkar û jiyan dayî va pêşkêş dikin.

   Paleyên wî yê Keri ya Sisêya: Gîhay û tiştên bêcan in. Ji  bo ku parîkê daxwaza wan tune ye, karê wan, sade ji bo Xwedê ye û bi daxwaza Xwedayê bala ye û bi navê wî û bi jimarîka wî ye û bi karîn û hêza wî ye. Lê ji tevgera gîhayan, tê bihîtinê ku, di olamên avisandin û zayandinê da û di perwerandina mêwan da cûrekî kêfxweşiya wan heye. Lê ji tu êşanê ra xuyagah nînin. Canber, ji bo ku xwestedar e, bi kêfanî ra êşana wî heye. Bêcan û gîhayan, ji bo ku di karê wan da daxwazî nayê, hunerên wan jî, ji karên canberêd xudan daxwazî çêtir dibin. Di nav xwedî daxwazan da êd mînanê mêşa hingivî ku bi wehî û sirûşê va ronî dibinan, karê wan, ji karêd ewanê ku li parîka daxwaziya xwe va dipalîne yê çêtir e.

   Di zeviya rûyê zemînê da her gerrohekî gîhayan, bi zimanê tewşê û bizarê hilêkê va ji Afirîdê Huwîdedar dixwazin û niyaz dikin ku, (ya Xwedayê me, hêz bide me ku li her goşekê rûyê zemînê da em bayraqa geroha xwe biçikînin, bi wê va em padîşahiya xudatiya te, bi zimanê xwe va eşkira bikin û ji bo ku di her goşekê mizgefta rûyê zemînê da ji te ra parastinê bikinê yê ra alîkirinê bide me û ji bo ku di her kinarekî ravagaha zemînê da em nimûçên navêd te yê xweşik û pîşeyên te yê nîgar û antîkeyî, bi zimanê xwe va rava bidinê ra ji me ra ravayîkî û ji geranê ra karînê bide dibêjin. Afirîdê Huwîdedar, niyaza wana veşarkî yê hildaye ku, ji toxumêd gerrohekî ra ji mûyan perikan dide, ba li her kinarî va difirin diçin, bi navê geroha xwe va navêd Xwedê didin xwendinê, mînanê toxumêd pirrî gîhayê bi sitirî û yê hinek kulîlkên zer û ji hinek ê wan ra jî, goştê rind ê ku meriv divê,