GOTINA HEŞTAN

 بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ ۞ اِنَّ الدّٖينَ عِنْدَ اللّٰهِ الْاِسْلَامُ

   Tu zanîna vê cîhanê û rewanê merifayî di nava cîhanê da yê û bingehî û hêjatiya dînî ya di merfa da û eger dînê heq nebe, cîhan dibe wekî zindanekî û merifê bêdîn, çikberê bedbextir e û yê ku tilsima vê cîhanê vedike û canê merifa ji tariyan riha dikî

يَا اَللّٰهُ  ,  لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ

  yê zanîna wê dixwazî, li vê çîroka nimûnekî binêre û guh bidê:

   Di çaxê berê da du bira bi hev ra bal geranekî dirêj va diçin. Hey diçin ta ku rê bû dudu. Li serê wê du rêyanê da merifekî sergiran dîtin. Jê pirsîn: “Ka kîjan rê baş e?.” Ewî jî, ji wan ra got ku di rêya rast da ji tevaiya qanûn û rêzanê ra neçaretî heye. Lê di nava wê zorê da asantî û bextiyarîkî heye. Di rêya çepê da jî serbestî û azatî heye. Lê di nava wê serbestiyê da aşobeyî û bedbextî heye. Niha xwestina di bijartinê da li bal we ye.

   Piştî guhdayîna li vê ya, birayê xweşxûy

تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ

got û li rêya rast da çû û çûyîna li pey rêzik û rêzaniyê hilda. Birayê dinê yê bêxûy û serserî, sade ji bo serbestiyê, rêya çepê hilda. Em vî merivê ku di tewşa sivika li rûyane û girana bi divêkanaeyî da diçeyê dikedînin.

  Êdî ev meriva ji newal û kendala da xwe berdide. Hey diçe ta ket deştekî vala. Ji  nişkê va dengekî bêtir bihîst. Nêrî ku şêrekî bêtir ji mêşegahê da derket. Li wî ra êrîş dike. Ew jî reviya. Ta ku li çalekî bêav da kûriya şêst gazî dayî rast hat. Ji  tirsa wî da xwe bal hundirê wê va avêt. Ta bal nîvê wê va çû. Destê wî li darekî rast hat.